Gerelateerde artikels
Mijn verhaal: ‘Waarom ik geen borstvoeding heb gegeven’
mijn-verhaal "Je gaat borstvoeding geven zeker?” Het is een van de meest gestelde vragen aan een mama to be. Toen Famme-redactrice Lai-Wah tijdens haar tweede zwangerschap stellig “Nee!” antwoordde, waren sommige andere moeders enorm geschokt. Want hoe kon ze haar kind dat aandoen?
Ik schrijf dit artikel om onzekere nieuwe mama’s die geen borstvoeding kunnen geven, een hart onder de riem te steken. Maar ook om de moeders die, om welke reden dan ook, niet kiezen voor borstvoeding, te laten weten dat het oké is om flesvoeding te geven. Jullie zijn niet alleen!
Natuurlijk, borstvoeding geven is de gezonde keuze. Maar die keuze heb je helaas niet altijd. En als je die keuze wel bewust maakt en je besluit voor flesvoeding te gaan, is dat nog altijd jóúw keuze.
Borstvoedingsmaffia
De moeders die het nodig vonden om over mij te oordelen omdat ik niet het beste voor mijn dochter wilde (in hun ogen): ik noem ze de ‘borstvoedingsmaffia’. Vrouwen die het als hun levensmissie zien om alle baby’s in de wereld aan de borst te krijgen. Die met ongevraagde adviezen komen en visitekaartjes van lactatie-deskundigen in je gezicht duwen. Houd daar alsjeblieft mee op.
Zware bevalling
Toen ik zwanger was van mijn eerste dochter was ook ik ervan overtuigd dat ik borstvoeding zou gaan geven. Dat was immers het allerbeste voor het kind. En met kunstvoeding (dat woord alleen al …) zou het alleen maar allergieën krijgen en een slechte weerstand opbouwen.
Bovendien leek het me ontzettend intiem om een paar keer per dag (wist ik veel …) lekker knus met mijn meisje alleen te zijn. Totdat ik een hel van een bevalling had die 72 uur duurde en eindigde in een bloedbad waar ik bijna aan bezweek. Met een tangverlossing waardoor mijn meisje met hoofdpijn ter wereld kwam, en het eerste dat ze in haar leventje toegediend kreeg een zetpil paracetamol was.
Terwijl ik half van de wereld was en nog geen stap kon zetten door het bloedtekort, werd mijn meisje door een verpleegkundige aan mijn borst gelegd. En toen mocht ik het uitzoeken. Dat ik borstvoeding wilde geven, daar was ze gemakshalve maar vanuit gegaan.
Totaal op
En toen … gebeurde er niets. De borstvoeding kwam niet op gang. Achteraf is dat te verklaren, omdat mijn lichaam totaal op was. Maar dat wist ik toen niet. Ik heb het nog ruim twee weken geprobeerd. Elke specialist bezocht.
Ik ben beginnen kolven en was intens gelukkig als ik eens 10cc melk produceerde. Ook ‘s nachts ging ik tot drie keer toe door met kolven. Daarnaast gaf ik mijn dochtertje de fles, want aan 10cc had ze natuurlijk niet genoeg. En elke keer als ik haar tevreden zag drinken van de fles voelde ik me schuldig, want dit was niet het beste voor haar!
Stop ermee
Tot ik huilend bij het consultatiebureau aankwam voor controle en de arts me aankeek en zei: “Jij gaat nu stoppen met proberen”. Op mijn vraag of flesvoeding niet veel slechter was, antwoordde ze dat het voor een baby nog veel slechter is als de mama voortdurend stress heeft. En dat een ongelukkige moeder haar baby ongelukkig maakt. En dat mijn kind met flesvoeding ook heus gezond en groot zou worden.
Het was alsof er een hele zware last van mijn schouders viel. Die bevestiging had ik nodig. Ik begon direct met afbouwen. De beste beslissing van mijn leven.
Luister naar jezelf
Het schuldgevoel is nog een tijdje gebleven en dat is spijtig. Achteraf had ik gewoon moeten genieten van het feit dat mijn kind zo gretig en tevreden van haar flesje dronk. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren en naar mijn meisje moeten kijken. Moeders weten namelijk wat het beste is voor hun kind, maar door invloed van buitenaf kunnen nieuwe moeders heel onzeker worden.
Bij mijn tweede kind heb ik er bewust voor gekozen om geen borstvoeding te geven, omdat de kans op een net zo zware bevalling groot was (en dat was het ook). Ik heb dubbel genoten van het geven van de fles en papa bouwde direct een band met haar op, want hij heeft haar het allereerste flesje gegeven.
Gezonde voeding
Mijn twee meisjes zijn gezond en mijn eerste is nu een twaalfjarige puber die bijna even lang is als ik. Ziek zijn ze zelden en van allergieën is geen sprake. Veel belangrijker is dus dat je na de borst- of flesvoedingfase moet zorgen dat je kind dagelijks gezonde maaltijden krijgt.
Dit artikel is niet bedoeld om flesvoeding te promoten of borstvoeding af te raden. Mijn boodschap aan kersverse moeders is: luister naar jezelf en kijk naar wat jouw kindje nodig heeft. Mothers know best. Maar hou het wel bij je eigen kinderen alsjeblieft.
