Tenniselleboog: 'Behandeling eerste symptomen kan chronische ontsteking voorkomen'

In dit artikel

Symptomen tenniselleboog
Beginfase van de blessure
Chronische fase van de blessure

dossier

Een tenniselleboog is een overbelastingsletsel op de plaats waar de voorarmspieren met pezige structuren aan de buitenste elleboogknobbel vastzitten. Deze spieren lopen van de elleboog over de bovenzijde van de onderarm naar de pols en vingers.

"Door het veelvuldig herhalen van eenzelfde beweging, meestal draaien of wringen, maar ook langdurig PC-werk, wordt de pees overbelast en kan die gaan ontsteken," vertelt Dr. Rens Busschots, arts-specialist in de fysische geneeskunde en revalidatie (UZLeuven). "Indien een bepaalde beweging frequent herhaald wordt, zorgt dit voor een chronische ontsteking van de pees. Dergelijke blessures genezen heel moeilijk, omdat een pees van nature heel slecht doorbloed is, waardoor het voor het lichaam moeilijk is om de opgelopen schade te herstellen. Een golfelleboog is eigenlijk net hetzelfde, maar dan aan de binnenzijde van de elleboog. Dit komt echter minder voor, omdat deze spieren in het dagelijkse leven minder snel overbelast geraken."

Lees ook: Chronische peesontsteking door overbelasting: “tendinopathie”

Lees ook: Golfelleboog: pijn aan binnenkant elleboog door overbelasting

Symptomen tenniselleboog

zeurende pijn net onder het knobbeltje van elleboog (= de aanhechting van de pees op het bot).
stekende pijn als je duwt op die plek of ergens tegen stoot.
krachtverlies in de voorarm en hand. Zo ondervind je moeilijkheden bij het openen van een fles, een sleutel omdraaien, iemand een hand geven, kopje koffie vastnemen… Je kan ook geregeld iets laten vallen zonder het te beseffen.
gevoel dat de arm heel zwaar is
stijfheid in de ochtend, je kan de arm maar moeilijk strekken
soms tintelingen of doofheid tot in de hand

Beginfase van de blessure

Dr. Busschots: "Veel mensen schenken weinig aandacht aan de beginnende pijn bij een tenniselleboog. Meestal voel je slechts een vaag ongemak dat nogal eens verward wordt met een stijve onderarm. De plaats zelf is gevoelig bij aanraking, maar na wat rusten gaat het beter. De klachten komen geleidelijk aan op en verdwijnen meestal ook weer spontaan. Maar in dit stadium is het heel belangrijk om er juist wel aandacht aan te schenken om de evolutie naar een chronische ontsteking te voorkomen."

Lees ook: Padelblessures: welke zijn er en hoe voorkom je ze?

Behandeling beginnende tenniselleboog

Geef de arm rust: zo krijgt het lichaam de kans om de pees te herstellen door extra bloedtoevoer.
Evalueer de bewegingen die je frequent maakt met de arm: is er een mogelijkheid om iets aan te passen waardoor de pees minder onder stress komt te staan? Dit kan heel breed zijn en vergt soms wat uitproberen.
Stretch de spier: door de spier langer te maken, trekt deze minder hard op de pees die aan het bot vastzit en krijgt het lichaam meer de kans om de pees te herstellen.
Ijs of warmte kunnen de pijn verlichten, maar zullen het herstelproces niet bevorderen of tegenwerken. Ijs is wel nuttig na een zware inspanning om zo het ontstekingsproces te beperken.
Draag een tennisbandje of brace: dit zorgt voor minder trekkracht op de peesaanhechting door extra druk te zetten op de spier net voor de pees. Zorg wel dat je het correct draagt, anders heeft het uiteraard geen nut.
Pijnstillers hebben geen effect op het herstelproces, maar gaan enkel de pijn verminderen. Het is dus niet slim om deze in te nemen om toch te kunnen doorwerken, zo maak je de blessure alleen maar erger zonder dat je het voelt.
Ontstekingsremmers zijn nuttig bij een plotse overbelasting na een zware inspanning, vergelijkbaar met het leggen van ijs. Ze zijn echter niet nuttig om op langere termijn te nemen.

Chronische fase van de blessure

Dr. Rens Busschots: "In een volgende fase komt de pijn frequenter op zonder duidelijke reden, blijft die meestal wat langer aanhouden en trekt ook trager weg. Even later blijft de pijn en trekt hij niet meer weg: dan heb je een chronische ontsteking. Meestal is er nu ook sprake van krachtverlies, ochtendstijfheid, een zwaar gevoel in de arm, tintelingen en doofheid… Bovendien zullen ook de spiergroepen rondom de elleboog (tot zelfs aan de de schouder en de nek) pijnlijk worden, omdat deze de functie van de gekwetste structuren moeten overnemen terwijl ze hiervoor eigenlijk niet gemaakt zijn."

Lees ook: Wat is pickleball en hoe vermijd je blessures?

Behandeling chronische tenniselleboog

De regels van bij een beginnende tenniselleboog gelden hier uiteraard ook, maar helaas zal een chronische blessure nog zelden vanzelf genezen. Er zullen periodes zijn waar de pijn minder is, maar na wat zwaardere belasting zal de pijn meestal snel terug erg storend worden.
Kinesitherapie is nuttig om de spier manueel te behandelen. Hierdoor zal de verkramping verminderen, waardoor ook de trekkracht op de aanhechting vermindert. Dit is hetzelfde principe als stretching. Daarnaast kan de kinesitherapeut ook bepaalde oefeningen aanleren die je thuis kan doen om de pees sterker te maken en de doorbloeding te verbeteren, waardoor het peesweefsel kan herstellen (excentrische peestraining).
Cortisone inspuiten, is nuttig wanneer de pijn heel hevig is door een acute ontsteking bovenop het chronische probleem. Cortisone is een heel krachtige ontstekingsremmer waardoor de pijn snel mindert en de ontsteking verdwijnt. De cortisone doet echter niets aan het chronische peesprobleem. Een cortisone-inspuiting mag maximaal 3 keer, aangezien het bij frequenter toedienen de pees nog verder kan verzwakken, wat het probleem erger maakt op lange termijn.
Vroeger werd geregeld een gips aangelegd om de arm te laten rusten. Tegenwoordig wordt dat nog heel zelden gedaan, omdat dit de spieren rondom de elleboog verzwakt en deze nadien extra getraind moeten worden met kinesitherapie. Bovendien doet het niets aan het herstelproces zelf, waardoor de klachten enkele weken na het uitdoen van de gips opnieuw opkomen.
De laatste jaren is de standaardbehandeling voor een chronische tenniselleboog echogeleide shockwave therapie (ESWT) in combinatie met de excentrische peestraining (zoals aangeleerd bij de kinesitherapeut). Met ESWT wordt het peesweefsel geprikkeld met hoogenergetische geluidsgolven om zo de doorbloeding (die er van nature dus maar heel beperkt is in een pees) te verbeteren en het herstelproces van het lichaam op gang te brengen. Het is heel belangrijk dat de juiste soort geluidsgolven gebruikt wordt en dat de te behandelen plaats door een arts bepaald wordt met echografie.
Indien alle bovenstaande behandelingen onvoldoende effect hebben, wordt soms overgegaan tot een operatie.