Sm'er belandt nogal eens bij de dokter

nieuws Een op de zeven mensen die seksuele spelletjes spelen met bijvoorbeeld touw of zweep, heeft na afloop wel eens de dokter bezocht vanwege opgelopen letsel. Dit schrijft de Nederlandse minister Ivo Opstelten (Veiligheid en Justitie) naar aanleiding van het onderzoeksrapport ‘Aan handen en voeten gebonden. Mis(ver)standen rond BDSM-scenes en de toereikendheid van zorg en recht.’

Opstelten liet onderzoek doen onder mensen die een profiel hadden aangemaakt op sites voor sm en bondage. Nederland kent een harde kern van naar schatting 5000 tot 10.000 actieve beoefenaren. Van de bijna zeshonderd respondenten gaf bijna een kwart aan met misstanden te maken te hebben gehad. Vaak gaat het om het overtreden van gemaakte spelregels.
De kans op ervaren misbruik is het grootst voor vrouwen en personen die als minderjarige hun debuut maken in de wereld van BDSM. De interviews met experts en BDSM’ers wijzen tevens uit dat onervarenheid het risico op misbruik vergroot. Kwetsbare personen met een psychische stoornis lopen een verhoogd risico hun eigen grenzen onvoldoende te (her)kennen met als risico dat deze worden overschreden. Ongeveer één op de zeven respondenten geeft aan wel eens een arts te hebben bezocht naar aanleiding van BDSM-gerelateerd letsel.

Pijn en/of licht letsel als gevolg van BDSM-beoefening met instemming van alle betrokken partijen is in Nederland niet strafbaar als eenvoudige mishandeling. Wederzijdse instemming is echter niet zonder meer een rechtvaardigingsgrond bij mishandeling met (mogelijk) zwaar lichamelijk letsel. In theorie kunnen politie en justitie in dergelijke gevallen vervolgen op grond van mishandeling. In het geval dat derden (familie, vrienden, kennissen of anderen) op willen treden tegen een BDSM-relatie, tegen de wil van de betrokkenen zijn de mogelijkheden beperkt tot specifiek beschermde groepen, namelijk jongeren onder de zestien jaar, personen met een geestelijk gebrek of minderjarige personen die in een afhankelijkheidsrelatie verkeren.

Duitsland lijkt de minste beperkingen te kennen in de wetgeving ten aanzien van BDSM-beoefening, terwijl België het meest restrictief is. Nederland en het Verenigd Koninkrijk nemen een middenpositie in. Deze accentverschillen hebben vooral betrekking op de mate waarin BDSM als rechtvaardigingsgrond bij mishandeling wordt gezien.