Gerelateerde artikels
Ongewild urineverlies: inspanningsincontinentie of stressincontinentie
In dit artikel
Ongewild urineverlies: inspanningsincontinentie of stressincontinentie
dossier
Ongeveer één of de vijf vrouwen krijgt vanaf haar veertigste te maken met stressincontinentie of ongewild urineverlies bij inspanningen. Dit kan zeer vervelend zijn, en sommige vrouwen vermijden zelfs sociaal contact door de schaamte die ermee gepaard gaat. Dr. Marijke Aerts, gynaecologe bij Gynaeco +, specialiseerde zich in de problematiek, geeft een woordje uitleg en overloopt voor ons de mogelijke behandelingen.
Lees ook: The Pelvic Floor: bekkenbodemproblemen vaststellen en aanpakken dankzij gratis Selfcheck
Wat is stressincontinentie?
© Getty Images
Stressincontinentie of inspanningscontinentie is een vorm van ongewild urineverlies. Met psychische stress heeft het niks te maken. Het urineverlies treedt op bij lichamelijke inspanning, zoals rennen en hoesten. Stressincontinentie komt vooral bij vrouwen voor, in het bijzonder tijdens en na de zwangerschap en in de overgang.
Bij stressincontinentie zijn de spieren en andere weefsels die de urinebuis ondersteunen (bekkenbodemspieren) en de spieren die de urinelozing regelen (urinesluitspieren), verzwakt. Normaal blijven de klepachtige spieren in de urinebuis gesloten als de blaas uitzet, zodat er geen urine kan lekken. Maar als die spieren verzwakken, kan alles wat kracht uitoefent op de buik- en bekkenspieren, zoals niezen, bukken, tillen of hard lachen - druk uitoefenen op je blaas en urineverlies veroorzaken.
Lees ook: Belang van de bekkenbodem: 'Helft zwangere vrouwen heeft last van urineverlies'
Oorzaken van stressincontinentie
Er zijn verschillende oorzaken voor een verzwakking van de spieren van de bekkenbodem:
- Bevalling. Bij vrouwen kan weefsel- of zenuwschade tijdens de bevalling de bekkenbodemspieren of de sluitspier verzwakken. Zo kan stressincontinentie ontstaan. Soms begint dit al snel na de bevalling, maar het kan evengoed pas jaren later optreden.
- Prostaatoperatie. Bij mannen is de chirurgische verwijdering van de prostaat om prostaatkanker te behandelen (prostatectomie), de meest voorkomende oorzaak van stressincontinentie. Deze ingreep kan de sluitspier verzwakken, die direct onder de prostaatklier ligt en de plasbuis omsluit.
- Ouder worden. Door lichamelijke veranderingen die optreden bij het ouder worden, zoals spierverslapping, is de kans groter dat je stressincontinentie ontwikkelt.
- Overgewicht of obesitas. Overgewicht verhoogt de druk op de buik- en bekkenorganen.
- Eerdere bekkenoperaties. Hysterectomie bij vrouwen en een operatie voor prostaatkanker bij mannen kunnen de spieren die de blaas en de plasbuis ondersteunen verzwakken, waardoor het risico op stressincontinentie toeneemt.
- Overgang. Tijdens de menopauze neemt de productie van het vrouwelijk hormoon oestrogeen af. Daardoor vermindert de spierkracht in het bekkenbodem en vermindert de stevigheid van de vaginale wanden. Als de druk op de blaas te groot wordt, bijvoorbeeld bij inspanning, kan het bekkenbodem die druk niet langer opvangen. Het resultaat is dat je ongewild urine verliest.
Lees ook: Ongewild urineverlies of incontinentie bij mannen: oorzaken en behandeling
Hoe wordt stressincontinentie behandeld?
Dr. Marijke Aerts: "Stressincontinentie kan je behandelen door je bekkenbodemspieren te trainen. Een kinesitherapeut kan je oefeningen aanleren die je thuis kan uitvoeren. Een kinesitherapeut kan daarnaast elektrische stimulatie van de bekkenbodemspieren voorstellen, en ook een emsella-stoel is een optie. Die traint je bekkenbodemspieren automatisch doordat een elektromagnetisch veld contracties uitlokt. Voor vrouwen in de overgang kan hormoonsubstitutietherapie helpen. En dan is er ook nog een meer invasieve behandeling: een ingreep waarbij een niet-oplosbaar bandje van kunststof onder de urinebuis wordt geplaatst. Dit bandje ondersteunt de urinebuis waardoor je geen urine meer verliest bij inspanningen."
auteur:
Sara Claessens,
gezondheidsjournalist
