Dr. Marc Raes: “Bij een koemelkeiwitallergie ontstaat een allergische reactie op de eiwitten die in koemelk zitten. Niet te verwarren met een lactose-intolerantie, waarbij je gevoelig bent voor de melksuikers in een product. Sommige symptomen, zoals een rode huid, jeukende huiduitslag en braken, treden meteen na de inname op. Andere symptomen, zoals toenemend atopisch eczeem, braken, diarree of een ongemakkelijk gevoel, kunnen enkele uren of zelfs dagen later optreden. Als de klachten ernstig zijn, is het raadzaam een arts te raadplegen om de mogelijkheid van koemelkallergie te onderzoeken.”

Dr. Marc Raes: “De ouders moeten hun verhaal doen en op basis van de ernst van de klachten kan er getest worden. Een huidpriktest waarbij een allergische reactie uitgelokt wordt, kan een aanwijzing maar geen definitieve diagnose geven. Daarom is het belangrijk om een tijdje alle producten met koemelk te vermijden. Als het kindje daarop goed reageert en er opnieuw een allergische reactie ontstaat wanneer koemelk weer wordt toegevoegd, is er duidelijk sprake van een allergie.”

Dr. Marc Raes: “Het kindje zal zich allesbehalve goed voelen, maar er kan ook een ontstekingsreactie optreden in de darmen. Dat kan de opname van voedingsstoffen verminderen, wat tekorten in het lichaam kan veroorzaken.”

Dr. Marc Raes: “Een baby met koemelkeiwitallergie kan allergisch reageren op moedermelk als de moeder koemelkproducten eet of drinkt. Die producten, zoals yoghurt en boter, moeten dus gemeden worden.”

Dr. Marc Raes: “Zij kunnen geholpen worden met hypoallergene voedingen. Het doel is de koemelkeiwitten zo klein mogelijk te maken, want hoe kleiner een eiwit, hoe minder allergiserend het werkt.

Er is extensief gehydrolyseerde flesvoeding, waarbij de eiwitten helemaal zijn geknipt, wat de kans op een allergische reactie verkleint. Er kan ook overgestapt worden op melk op basis van aminozuren. Na een tweetal weken zullen de eiwitten uit het systeem van het kindje verdwenen zijn.”

Dr. Marc Raes: “Er is een genetische factor bij dit soort allergie, waarbij de kans op allergie stijgt van 15% naar 25-30%. Toch heeft het geen zin om al op voorhand te elimineren. Pas als er klachten zijn, moet er ingegrepen worden.”

Dr. Marc Raes: “Volg vooral het advies van de behandelende arts op en laat je begeleiden. Koemelkeiwitallergie is een voedselallergie waar men uitgroeit. In overleg met de arts kunnen voedingsproducten weer worden ingevoerd, afhankelijk van het soort reactie dat het kind had. Dit wordt een soort trial-and-error-proces, maar tegen het einde van het eerste levensjaar zal de helft tot iets meer dan de helft van de kinderen eruit gegroeid zijn. Na nog een jaar zit je ongeveer op drie kwart.”

“De eerste week met Liam leek alles goed te gaan. We hadden een routine met eten en slapen, maar het viel op dat hij tijdens zijn wakkere momenten vaak huilde. Dat huilen leek alleen maar erger te worden, alsof hij nooit comfortabel kon zijn. Na een lang IVF-traject waren we vooral blij dat Liam er was, maar toen hij na drie weken nog steeds veel huilde, begonnen we ons toch zorgen te maken. Tijdens een bezoek aan Kind en Gezin brachten we het probleem ter sprake. Liam vertoonde geen zichtbare tekenen van ongemak, behalve wat uitslag op zijn gezichtje en buikje, vermoedelijk baby-acné. De verpleegkundige contacteerde een pediater die medicatie tegen reflux aanraadde. Helaas bood dit slechts kortstondige verlichting. We moesten een huilkaart bijhouden en ontdekten dat Liam tot wel acht uur per dag huilde.

Na doorverwijzing naar een specialist werden we serieuzer genomen. Liam kreeg een echo van zijn maag-darmstelsel, maar er werd niets abnormaals gevonden. Het woord 'koemelkeiwitallergie' viel echter wel. Ik schrapte alle melkproducten uit mijn dieet, inclusief de verborgen bronnen zoals bouillon en paprika chips. Na twee weken zonder melkproducten ging het beter met Liam, maar ik had het moeilijk. Ik durfde bijna niets meer te eten uit angst voor een reactie bij Liam. Uiteindelijk stapten we over op kunstvoeding op basis van vrije aminozuren. Eindelijk voelde Liam zich comfortabeler. De eerste weken waren een uitdaging, maar nu Liam 14 maanden oud is, introduceren we stapsgewijs melkproducten. Alleen een glas melk lijkt zijn stoelgang te beïnvloeden, maar daar heeft Liam zelf eigenlijk geen last van. Wij des te meer. (lacht)”