nieuws
De Nederlandse staatssecretaris Bussemaker is dan toch niet van plan om het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) te erkennen als chronische aandoening, zoals ze eerder had aangekondigd. Ze heeft het rapport dat de basis vormde voor haar advies verkeerd geïnterpreteerd. Alleen CVS bij kinderen zou volgens dat advies erkenning verdienen als chronische aandoening,
Intussen is er in Nederland ook grote onenigheid ontstaan rond de ontwikkeling van een multidisciplinaire richtlijn voor het chronische vermoeidheidssyndroom. Er blijken nameijk grote meningsverschillen te bestaan tussen deskundigen en patiëntenverenigingen. Drie beroepsgroepen – internisten, cognitief therapeuten en kinderartsen – haakten af. Ze waren het niet eens met een concepttekst waarin het belang van cognitieve gedragstherapie naar hun oordeel onderbelicht bleef.
Het Kwaliteitsinstituut voor de gezondheidszorg CBO probeert de discussie opnieuw op gang te brengen. Het CBO zou de Britse NICE-richtlijn als richtsnoer nemen voor de Nederlandse richtlijn. Volgens de Nederlandse ME/CVS-Stichting – die recent een Canadese richtlijn over CVS publiceerde - legt deze Britse NICE-richtlijn te veel nadruk op cognitieve gedragstherapie.
Volgens de ME/CVS-Stichting zijn veel artsen en medisch personeel niet voldoende op de hoogte van de huidige wetenschappelijk inzichten betreffende CVS. Soms wordt de ziekte afgedaan als niet meer dan een gedragsprobleem. Gebleken is dat behandelingen voor mensen met psychische problemen of een slechte conditie bij CVS-patiënten (grote) nadelige gevolgen kunnen hebben voor het leven van de patiënt, aldus nog de Stichting.
Volgens de Stichting biedt de Canadese richtlijn artsen de mogelijkheid om de diagnose ME/CVS sneller en zorgvuldiger te stellen. De Richtlijn kan artsen in staat stellen om ME/CVS beter te onderscheiden van andere aandoeningen waarbij vermoeidheid een rol speelt.
(zie www.me-cvs-stichting.nl/)
 |
 |
