nieuws
Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) wil een burn-out erkennen als beroepsgerelateerde ziekte. Op die manier kunnen preventiecampagnes opgezet worden en begeleiding voorzien worden om mensen terug aan het werk te krijgen.
De erkenning van burn-out als werkgerelateerde ziekte is een belangrijke eerste stap, zegt prof. Lode Godderis, hoogleraar arbeidsgeneeskunde aan de KU Leuven. Godderis is ook directeur onderzoek bij de interbedrijfsgeneeskundige dienst IDEWE en voorzitter van de commissie nieuwe beroepsziekten van het Federaal Agentschap voor Beroepsrisico.
Burn-out is tot heden niet erkend als beroepsziekte of werkgerelateerde aandoening. Een werkgerelateerde aandoening is geen beroepsziekte, er is een belangrijk verschil.
Beroepsziekten: werk is de oorzaak
Beroepsziekten loop je op door het uitoefenen van je beroep. De opgelopen gezondheidsschade wordt vergoed indien de werknemer kan bewijzen dat er oorzakelijk verband is tussen het werk en de ziekte of als de aandoening op de lijst van beroepsziekten staat. Voor asbest-kankers zoals mesothelioma is dit bijvoorbeeld duidelijk, gezien 90% van de mesothelioma veroorzaakt worden door asbest.
Werkgerelateerde ziekten: werk is een belangrijke factor
Werkgerelateerde ziekten zijn geen vergoedbare beroepsziekten, omdat het werk niet beschouwd wordt als de hoofdoorzaak van de ziekte. Je kan dus geen aanvraag tot schadeloosstelling indienen en vergoeding ontvangen. Een verpleegster kan bijvoorbeeld rugproblemen krijgen omdat zij regelmatig patiënten moet tillen, maar ook door het andere oorzaken zoals het beoefenen van sport, arthrose,…
De erkenning van burn-out als werkgerelateerde aandoening betekent dus niet dat werk dé enige oorzaak is, maar wel een belangrijke factor dat bijdraagt aan het verhogen van het risico. Burn-out is immers een werkgerelateerd syndroom gekenmerkt door emotionele uitputting in combinatie met cynisme en een gevoel van verminderde persoonlijke bekwaamheid. Het werk speelt dus een belangrijke rol. Maar naast werk zijn er nog andere belangrijke factoren die het risico op burn-out verhogen: zoals persoonlijkheidskenmerken (bvb. neuroticisme), werk-thuis balans in onevenwicht,…
Bovendien is er geen eenduidige diagnostische en voldoende transparante afbakening van wat burn-out precies is. Er is dus nog altijd geen consensus is over de manier waarop je burn-out vaststelt. In de beroepsverzekeringswereld zijn dit belangrijke beperkingen die de erkenning van burn-out als beroepsziekte in de weg staan. Dus verzekeringtechnisch is burn-out geen beroepsziekte op basis van de huidige criteria.
Erkenning biedt opties
Burn-out is wel een werkgerelateerde aandoening en dat is belangrijk. Als werknemer met burn-out kan je dan wel geen schadeloosstelling aanvragen bij Fedris (het Federaal agentschap voor beroepsrisico’s), maar het opent wel de deur naar gesubsidieerde preventie- en revalidatiesprogramma’s zoals die nu al bestaan voor rugproblemen.
Deze rugprogramma’s zijn voor werknemers die fysiek zwaar werk doen en die arbeidsongeschikt zijn door lage rugpijn. De programma’s ondersteunen ergonomische maatregelen op het werk en de revalidatie van de werknemer.
Kortom, de erkenning van burn-out als werkgerelateerde aandoening is een belangrijke stap om het probleem op het werk aan te pakken.
Lees ook: Burn-out: symptomen, oorzaken en behandeling
 |
 |
