Ernst van een TIA onderschat

Mensen met klachten die op een TIA (Transient Ischemic Attack) duiden, wachten te lang met het zoeken van medische hulp. Dit blijkt uit onderzoek bij het UMC Utrecht.

Een TIA is een tijdelijke afsluiting van een bloedvat in de hersenen. De afsluiting wordt veroorzaakt door een vernauwing of een bloedprop en geeft klachten als een scheve mond, verwarde spraakproblemen en verlies aan spierkracht aan één lichaamszijde. Ook gevoelsverlies, gedeeltelijke blindheid, draaiduizeligheid en evenwichtsverlies komen voor. Hoewel de klachten erg kunnen verschillen, is kenmerkend voor een TIA dat deze plots én gelijktijdig optreden. Anders dan bij een herseninfarct duren de klachten bij een TIA kort, vaak maar een paar minuten. 

Als mensen deze symptomen hebben, moeten ze zo snel mogelijk naar contact opnemen met een arts, ook al zijn de klachten mild en na een paar minuten weer verdwenen, zegt de studie.

Een TIA moet gezien worden als een medisch spoedgeval. Na een TIA lopen mensen risico op het krijgen van een herseninfarct of beroerte en dit risico is het grootst in de eerste dagen na de TIA. Eerder onderzoek wees uit dat een op de tien TIA-patiënten binnen 3 maanden een herseninfarct krijgt. Dat besef is er bij veel mensen onvoldoende. Ze moeten echt zo snel mogelijk contact opnemen met een arts om medicijnen te krijgen die een herseninfarct kunnen voorkomen. Het gaat dan vooral om bloedplaatjesremmers (bloedverdunners).

 

Meer dan een derde van de TIA-patiënten wacht langer dan 24 uur met het zoeken van medische hulp. Zelfs de herkenning van de klachten als een TIA leidt niet tot sneller artsenbezoek. Ook blijken mensen langer te wachten als hun klachten buiten kantoortijden plaatsvinden, ondanks de huidige 24-uurs zorg via huisartsenposten. De ernst wordt zó onderschat, dat het tijd wordt voor een aparte bewustwordingscampagne, naast de herseninfarctcampagnes.

Ook huisartsen zijn zich nog onvoldoende bewust van het belang om snel met medicatie te starten als zij vermoeden dat er sprake is van een TIA. Een TIA werd lang gezien als een goedaardige aandoening. In 2013 heeft het Nederlands Huisartsen Genootschap in de richtlijn ‘Beroerte’ de aanbeveling opgenomen om bij verdenking van een TIA direct bloedplaatjesremmers voor te schrijven en de patiënt met spoed door te verwijzen naar een neuroloog op een gespecialiseerde TIA-poli. 

Het vaststellen van een TIA kan lastig zijn, zowel voor huisartsen als neurologen. Symptomen kunnen mild of vaag zijn en diverse aandoeningen kunnen dezelfde soort verschijnselen oproepen, zoals migraine en epilepsie. Artsen kunnen vaak alleen maar op het verhaal van de patiënt afgaan, omdat de klachten al voorbij zijn. Bovendien is een TIA in de overgrote meerderheid van de gevallen niet aan te tonen met beeldvorming.