Gezondheidsraad verwerpt Fish pedicure therapy

nieuws Ichtyotherapie/fish pedicure (therapy) bestaat uit het dompelen van de voeten (of de handen of het lichaam) gedurende een 15 tot 30-tal minuten in een waterreservoir met kleine vissen die zich voeden met keratine van de dode huidcellen aan het oppervlak van de huid. De behandeling bezorgt mogelijk een goed gevoel en het resultaat leunt in bepaalde opzichten aan bij die van een traditionele pedicure.

Tot op heden is er geen wetenschappelijk bewijs voor de therapeutische werkzaamheid van ichtyotherapie bij de behandeling van huidziektes zoals psoriasis en eczeemhuidaandoeningen die gepaard gaan met toegenomen schilfervorming . De therapie vervangt in geen geval de conventionele behandelingen van deze aandoeningen.

Hoewel het infectierisico bij fish pedicure waarschijnlijk laag is, kan het risico op een (soms ernstige) infectie, waarvan het water en de vissen de vectoren kunnen zijn, niet worden uitgesloten. Er is ook overdracht mogelijk van voetinfecties (voetschimmel, wratten) van de ene fish pedicure cliënt naar de andere.

Het infectierisico is groter voor:
- immunodeficiënte personen (patiënten na transplantatie of in chemotherapie);
- dragers van het AIDS-virus of hepatitis B of C;
- personen met diabetes, eczeem, open been, dermatitis of psoriasis;
Aan patiënten met deze aandoeningen wordt aanbevolen een arts te raadplegen.

Het waxen of scheren van de benen in de laatste 24 uur vóór de fish pedicure, alsook open verwondingen vormen risicofactoren.
Gezien het weliswaar kleine, maar niet te verwaarlozen infectierisico en de niet bewezen effectiviteit, adviseert de Hoge Gezondheidsraad aan de overheid om fish therapy te verbieden. En als de overheid ervoor zou kiezen om de behandeling toch toe te laten, dan moet zij de potentiële fish pedicure cliënten informeren en moeten er een aantal dwingende maatregelen voorzien worden voor de centra die fish pedicure aanbieden. De HGR is in dat geval voorstander van strenge hygiënevoorschriften, door o. a. wettelijke criteria en een minimale opleiding voor uitbaters in te voeren. Momenteel bestaat er hierrond geen enkele specifieke wetgeving.
Tot slot is ook het dierenwelzijn een aspect dat niet uit het oog mag worden verloren.