Waarom we de ebola-uitbraak in West-Afrika ernstig moeten nemen

Laatst bijgewerkt: november 2019

nieuws De ebola-epidemie die nu al zo’n zes maanden in West-Afrika woedt, is de zwaarste en dodelijkste epidemie van het virus ooit. De Wereldgezondheidsorganisatie houdt intussen een crisisvergadering over de toestand in West-Afrika. En terecht, want om volgende redenen is het nodig de uitbraak van het virus ernstig te nemen:

• Artsen zonder Grenzen, die het virus probeert te bedwingen, slaat al enkele weken alarm: het virus is niet meer onder controle. Bovendien zit de organisatie ook aan haar limieten om de mensen in de getroffen gebieden te kunnen helpen. Mensen die een patiënt verzorgen, lopen een groot risico op besmetting. Dat zorgt er, samen met de hoge sterftegraad bij het virus, voor dat plaatselijk medisch personeel vaak op de vlucht slaat en de patiënten achterlaat.

• Nooit eerder stierven zoveel mensen aan het ebola-virus. Het vorige trieste record dateert van 1976, toen in het toenmalige Zaïre (nu Congo) 280 slachtoffers vielen. Tot nu toe stierven er per uitbraak niet meer dan een paar honderd mensen. Bij de uitbraak nu staat de teller al op 467.

• Het virus verspreidt zich snel. Epidemiologen schrijven de snelle expansie toe aan het feit dat het virus nu ook een aantal hoofdsteden heeft bereikt. Daarnaast zorgt het drukke grensverkeer tussen de getroffen landen er ook voor dat het virus snel elders raakt. Tenslotte heerst er ook een terughoudendheid bij de bevolking om naar het ziekenhuis te stappen uit angst voor stigmatisering.

• Nooit eerder raakte het virus tijdens één epidemie in verschillende landen verspreid. Intussen zijn naast Guinée, waar het eerste geval van deze epidemie werd vastgesteld, ook Liberia en Sierra Leone getroffen. Maar ook in bijvoorbeeld Marokko werd een geval van ebola ontdekt.

• Het virus veroorzaakt onder andere inwendige en uitwendige bloedingen en gaat gepaard met hoge koorts. Het kan drie weken duren voordat iemand die besmet is ziekteverschijnselen toont. Als het lichaam het virus opmerkt, is het vaak al te laat. Gevolg is dat die persoon ook al andere personen kan besmetten nog voor die geïsoleerd wordt.

• Er bestaat geen preventief vaccin en geen medicijn tegen het virus. Wat hulporganisaties zoals Artsen zonder Grenzen dan proberen te doen, is de symptomen te behandelen, zoals dehydratatie voorkomen.

• Het gaat tenslotte ook om de meest dodelijke variant van het virus. 759 mensen raakten besmet. Intussen zijn er 567 daarvan gestorven. Deze variant is in 90 procent van de gevallen dodelijk.