Sanatorium voor tbc-patiënten in Brussel

Laatst bijgewerkt: juli 2013

nieuws Om de toename van besmettingen met tuberculose in de grootsteden een halt toe te roepen, slaan de federale overheid en de gemeenschappen de handen in elkaar. De opmerkelijkste maatregel is de oprichting van een ‘sanatorium’ voor tbc-patiënten , naar het voorbeeld van de sanatoria of hersteloorden die tot in de jaren tachtig bestonden.

‘In de jaren tachtig en negentig gingen we ervan uit dat tuberculose tegen de eeuwwende uitgeroeid zou zijn’, zegt Wouter Arrazola de Oñate, medisch directeur van de Vlaamse Vereniging voor Respiratoire Gezondheidszorg en Tuberculosebestrijding (VRGT). ‘Dat blijkt niet zo te zijn. Achteraf gezien was het fout om alle sanatoria te sluiten.’

Sinds een aantal jaren zijn er weer meer gevallen van tuberculose, een gevaarlijke infectieziekte van de luchtwegen. Elk geval moet aan de overheid worden gemeld.

‘Voor het hele land ging het in 2011 om 1.112 patiënten. In 2008 waren dat er nog 1.006. Dat is een stijging met tien procent in drie jaar’, zegt Christiaan Decoster, directeur-generaal gezondheidszorgvoorzieningen van de federale overheidsdienst Volksgezondheid. ‘Vooral in Brussel wordt het probleem groter. Daar steeg het aantal patiënten van 303 naar 376. Dat is te wijten aan de mondialisering, migratie en armoede. Tbc-patiënten zijn vooral allochtonen en daklozen, die niet altijd hun behandeling afmaken.’

Om het probleem aan te pakken, heeft de federale overheid nu een protocolakkoord gesloten met alle gemeenschappen in ons land. Daarin staat onder meer dat artsen nog meer beducht moeten zijn voor klachten die aan de ziekte doen denken en patiënten sneller naar longartsen moeten doorverwijzen. Maar het meest opvallend is toch wel de heropening van een sanatorium.

Het gaat om een aparte afdeling in in het ziekenhuis Sint-Pieter in Brussel voor patiënten in de tweede fase van hun behandeling die niet meer in isolatie hoeven te blijven, maar best ook nog niet de straat worden op gestuurd. Aangezien veel tbc-patiënten arm en dakloos zijn, breken zij hun therapie vaak vroegtijdig af. Opvang in een sanatorium ‘in een huiselijke sfeer’ moet dat verhelpen. De federale overheid betaalt het experiment.