nieuws
Per jaar lopen 50.000 Belgen een traumatisch hersenletsel op bij een ongeval of een val in huis. De gevolgen zijn vaak nog jaren na het trauma merkbaar in de vorm van allerlei klachten. Gestoord geheugen, moeilijk omgaan met stress en emoties, opvliegend zijn, agressief, relatiestoornissen, vermoeidheid, depressie... Zelfs patiënten die maar een milde vorm van TBI oplopen, hebben nog maanden na het trauma allerlei klachten.
Jaarlijks overlijden in ons land ook 900 mensen aan TBI, Traumatic Brain Injury of traumatisch hersenletsel. Bij jongvolwassenen is het zelfs doodsoorzaak nummer één.
TBI-patiënten worden vaak verschillend behandeld en de kennis over de ziekte blijft te beperkt, ondanks het feit dat er wel vorderingen gemaakt zijn in de geneeskunde. Het UZA in Antwerpen coördineert samen met de Britse universiteit van Cambridge een wereldwijde studie over traumatische hersenletsels dat moet zorgen voor betere behandeling. Daaraan werken meer dan 38 wetenschappelijke instituten en meer dan 60 centra over de hele wereld mee. Het project krijgt financiële steun van de Europese Commissie. In het onderzoek zullen de gegevens van meer dan 5000 patiënten uit gans Europa verzameld worden. Door de verschillende behandelingen en individuele patiënten te analyseren, hopen de onderzoekers de ‘best practice’ te vinden en patiënten een gerichte behandeling te kunnen geven.
Door een harde klap tegen het hoofd gaan de hersenen heen en weer slingeren of botsen ze tegen de wand van de schedel, wat beschadiging veroorzaakt met verlies van hersencellen. Vroeger werd gedacht dat die schade onherstelbaar was omdat geen nieuwe hersencellen zouden kunnen worden aangemaakt. Dit blijkt een mythe: hersencellen kunnen wel herstellen en de medische zorg is erop gericht dit herstel te bevorderen.
Patiënten met schedelletsel kampen vaak met bloedingen waardoor de hersenen in de verdrukking komen. Een neurochirurg kan het bloed tijdens een operatie weghalen, maar er kan ook worden afgewacht of de hersenen het zelf opruimen. Patiënten die worden geopereerd overleven vaker, maar de kwaliteit van leven is na zo’n operatie soms (zeer) slecht. Factoren als leeftijd, plaats van het bloed (onder of boven het hersenvlies) en complexiteit van het letsel spelen ook een rol. Al deze factoren zullen in het onderzoek worden meegenomen bij het ontwerpen van een uniforme, maar op de individuele patiënt toegesneden richtlijn. Richtlijnen voor wel of niet opereren bij ernstig schedelletsel ontbreken en grootschalige studies zijn tot nu toe niet gedaan.
 |
 |
