Afgestemd opvoeden: tut of geen tut?

dossier Wie jonge kinderen heeft, heeft vast ook een voorraad fopspenen in huis. Als ouder ben je immers graag voorbereid: de tut valt, geraakt verloren of wordt stukgebeten, … En een huilende/krijsende baby of peuter is nu eenmaal gemakkelijk te troosten met een fopspeen. Maar past een tut ook binnen een afgestemde opvoeding? We vroegen het aan orthopedagoge Tine Seghers.

Een tut als afleidingsmanoeuvre

© Getty Images

Lees ook: Zindelijk worden in een afgestemde opvoeding

Een tut als troostmiddel

Mag je je kind dan nooit troosten met een tut? "Tuurlijk wel, want om gevoelens te kunnen ontvangen moet je als ouder zelf in ‘ontvangmodus’ zijn. Als je aan de schoolpoort, in de winkel, in de bibliotheek of een andere (openbare) plek bent, is het niet altijd evident om heel rustig naast je kind te gaan zitten om zijn of haar sterke gevoelens te co-reguleren. En dan is zo een tut wel een handige uitvinding. Wees echter wel van bewust dat wanneer je gevoelens onderdrukt, die op een later moment weer tevoorschijn zullen komen. Een beetje zoals een bal die je onder water probeert te houden: als je die loslaat, springt die ineens heel hoog."

Lees ook: Hoe ga je best om met woede-uitbarstingen, huil- en driftbuien bij je kind?

Hoe kan je je kind troosten zonder tut?

Tine Seghers: "Een baby mag je gerust knuffelen als hij weent, daarmee verwen je hem niet. Geef dus gerust je onverdeelde aandacht. Verwoord wat je ziet en doet, zeg bijvoorbeeld “ik ben hier, huil maar. Huilt je peuter? Laat dan weten dat je er bent voor hem. Benoem de gevoelens die je ziet: “Wat een groot verdriet” of “Ik zie dat je verdrietig bent”."

Lees ook: Wanneer is het tijd om het tutje weg te nemen of af te bouwen?

Lees ook: Stoppen met tutje? 'Denk als je peuter/kleuter'