Is je kind een echt liegebeest? Dan heeft het een goed geheugen!

nieuws Kinderen die goed ’kunnen’ liegen, hebben een beter verbaal geheugen, m.a.w. hun capaciteit om woorden te onthouden is groter.

Het onderzoek werd gevoerd door een Brits team van de Universiteit van Sheffield en zij stellen het als volgt: ‘wij weten dat een volwassene gemiddeld bijna een vijfde van de tijd liegt bij een gesprek dat miniumum tien minuten duurt. En wij vroegen ons af waarom bepaalde kinderen in staat zijn om meer verzinsels te vertellen dan anderen. Wij willen ook verder onderzoeken hoe en waarom kinderen beginnen te liegen en hoe dat gedrag evolueert als ze volwassen worden.’

Voor deze test verzamelden ze een groep kinderen van 6 en 7 jaar. Elk kind werd afzonderlijk in een ruimte gebracht en kreeg een paar kaarten te zien waarop striphelden afgebeeld stonden. Iemand van de onderzoeksteam legde het kind daarna uit dat er vragen zouden gesteld worden over die personnages en dat de antwoorden op de rugzijde van de kaarten stonden, maar dat het kind er niet mocht naar kijken. Met het voorwendsel dat hij plots dringend de ruimte moest verlaten, liet de onderzoeker het kind daarna alleen achter, terwijl het gefilmd werd door een verborgen camera.
Een op de vier kinderen spiekte en keek naar de antwoorden. Sommige kinderen bleven het mordicus ontkennen dat ze dat gedaan hadden, anderen gaven het toe. In een volgende fase moesten de kinderen deelnemen aan een sessie waarbij bepaald werd in hoeverre ze in staat waren om een (min of meer) geloofwaardig verhaal te vertellen waarmee ze de leugen konden verdoezelen. In een derde fase van het onderzoek werden hun verbaal (de mogelijkheid om een reeks woorden te onthouden) en hun visueel (de positie van een aantal objecten) geheugen getest.

Als men alle resultaten samenbrengt, blijkt dat de kinderen die het best kunnen liegen ook het beste verbale geheugen hebben. Wat het visuele geheugen betreft, zijn er geen betekenisvolle verschillen merkbaar. Volgens de onderzoekers ‘verrechtvaardigt dit uiteraard de leugen niet en moet het gedrag van zo’n kind aangepakt worden. Maar het toont ook aan dat de mogelijkheid om goed te liegen het gevolg is van een aantal vaardigheden die te maken hebben met aandacht, nadenken en memoriseren. Het spreekt voor zich dat een ouder het lieggedrag van zijn kind niet op prijs stelt, maar het is misschien een troost voor die ouder om te weten dat zo’n kind wel goede mentale functies ontwikkelt.’