Wat zijn de bijwerkingen van Rilatine?

Rilatine kan symptomen van ADD of ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) verlichten, omdat het de concentratie verbetert. Sommige studenten nemen Rilatine om beter te kunnen studeren, maar helpt dat effectief? Wie Rilatine op een verkeerde manier gebruikt, loopt risico op ernstigere bijwerkingen, zeggen experts. Ook als je een aandachtstoornis hebt.

Rilatine is een medicijn voor mensen met ADD of ADHD met methylfenidaat als werkzame stof. Het middel heeft een stimulerende werking op het zenuwstelsel en verbetert de concentratie en stemming. Daardoor zijn mensen met AD(H)D rustiger en minder snel afgeleid.

Rilatine zal de symptomen bij AD(H)D slechts onderdrukken. Het gedrag zal niet blijvend veranderen. Het is in feite dus een hulpmiddel bij AD(H)D dat men het best combineert met gedragstherapie. Zo kan de Rilatinedosis ook zo laag mogelijk worden gehouden en zal er geen gewenning optreden.

Mensen met AD(H)D hebben van nature een lager niveau van de neurotransmitters dopamine en noradrenaline, twee stoffen in de hersenen, dan mensen zonder AD(H)D. Daardoor hebben ze problemen met aandacht en concentratie, en het onderdrukken van impulsen en het beheersen van hun eigen gedrag. Methylfenidaat heeft als effect dat dopamine en noradrenaline langer aanwezig en actief blijven voordat ze weer worden afgebroken.

Rilatine wordt ook wel eens gebruikt door mensen zonder AD(H)D, bij het studeren bijvoorbeeld, in de hoop om betere leerprestaties neer te zetten. Experten trekken dit effect echter in twijfel. Een normaal werkend werkgeheugen presteert in niet-vermoeide omstandigheden namelijk optimaal. Het nemen van Rilatine om beter te presteren, zou betekenen dat we zonder Rilatine een deel van ons brein niet gebruiken.

Rilatine stimuleert de vrijzetting van dopamine in onze hersenen waardoor de hersencellen beter gaan communiceren. Bij iemand met een matig werkend werkgeheugen kan de concentratie daardoor verbeteren. Maar dopamine moet in de juiste hoeveelheid aanwezig zijn in de hersenen. Een teveel of tekort kan ervoor zorgen dat de hersenen niet optimaal werken. Bij personen met een normaal werkgeheugen kan de werking er net door achteruitgaan.

Net zoals alle medicijnen heeft ook Rilatine bijwerkingen. Bijwerkingen die soms voorkomen, bij 10 tot 30 op de 100 mensen, zijn: hoofdpijn, slapeloosheid, nervositeit, misselijkheid, buikpijn, braken, diarree en een droge mond.

Bijwerkingen die zelden optreden, bij 1 tot 10 op de 100 mensen, zijn: een verminderde eetlust, duizeligheid, hartkloppingen, een versnelde hartslag, een verhoogde bloeddruk, hartaandoeningen, prikkelbaarheid, tics, koude handen en koude voeten, kortademigheid, hoesten, het verlies van de spontaniteit, slaperigheid, vermoeidheid, een verminderd libido, trillende handen, spierpijn, gewrichtspijn, wazig zien en jeuk. Ook kunnen bepaalde psychische aandoeningen verergeren, zoals geestelijke verwarring en angststoornissen.

Minder dan 1 op de 100 personen kan last krijgen van huiduitslag, gewrichtspijn, borstvorming bij mannen en bij langdurig gebruik is er een risico op depressie en hartritmestoornissen.