Schizofrenie: diagnose door oogtest

dossier

Schizofrenie is een mentale aandoening die moeilijk te diagnosticeren is. De afgelopen jaren hebben wetenschappers geprobeerd een oogtest te ontwikkelen om de ziekte beter op te sporen. Ze hebben oogbewegingen van schizofreniepatiënten geanalyseerd en opgemerkt dat deze abnormaal zijn.

Schizofrenie: eerste symptomen en diagnose

Schizofrenie en oogafwijkingen

Onderzoekers weten al lang dat mensen met schizofrenie afwijkingen in hun blik vertonen. Sommige studies hebben visuele vervormingen vastgesteld, zoals een veranderde perceptie van kleuren, lichtintensiteit en vormen, vooral in de vroege stadia van de ziekte.

De manier waarop de ogen zich bewegen en objecten waarnemen, verschilt ook:

• Moeite met het volgen van een bewegend object (ogen maken snelle, schokkerige bewegingen om het in te halen).
• Problemen met het vasthouden van de blik op één punt.
• Bij het bekijken van een afbeelding richten de ogen zich slechts op enkele details in plaats van het hele beeld te scannen.
• Snelle blikafwending en vermijden van oogcontact.

Daarnaast lijken schizofreniepatiënten gezichten minder lang en minder gedetailleerd te observeren. Dit kan leiden tot moeilijkheden bij het herkennen van mensen of het interpreteren van gezichtsuitdrukkingen.

Welke oogtest voor het detecteren van schizofrenie?

Momenteel worden oogtests nog niet gebruikt voor de diagnose van schizofrenie, maar technologische vooruitgang biedt perspectieven.

In 2012 toonden wetenschappers van de Universiteit van Aberdeen aan dat een eenvoudige analyse van oogbewegingen, de eye tracking dysfunction (ETD) test, een hulpmiddel kan zijn bij de diagnose. Een oogvolgapparaat analyseerde oogbewegingen, waaronder de kijkrichting, de tijd die werd besteed aan het observeren van een beeld en de manier waarop de ogen een beweging volgden. De resultaten waren opvallend:

• Schizofreniepatiënten konden een langzaam bewegend object niet soepel volgen en maakten snelle, schokkerige bewegingen om het in te halen.
• Hun blik richtte zich slechts op kleine delen van een afbeelding in plaats van het geheel te scannen.
• Ze hadden moeite om hun ogen op één vast punt te houden.

Deze test had een nauwkeurigheid van 98,3% bij het onderscheiden van schizofreniepatiënten van gezonde personen.

Retina-analyse: Een andere mogelijke indicator voor schizofrenie is de grootte van de retina, de lichtgevoelige laag achter in het oog. Onderzoek suggereert dat de retina dunner is en dat de kleine aders (venulen) breder zijn bij schizofreniepatiënten.

Met flash-elektroretinografie (ERG) kan men de reactie van de retina op licht meten. Dit gebeurt via elektroden op de wang of onder het ooglid. Een draagbaar ERG-apparaat zou in staat zijn om subtiele afwijkingen vast te stellen die op schizofrenie wijzen en zelfs de ernst van de aandoening te beoordelen.

Hoe betrouwbaar is een oogtest als diagnose?

Sinds 2012 hebben verschillende studies aangetoond dat bepaalde oogbewegingen indicatief kunnen zijn voor schizofrenie. Hoewel deze bevindingen veelbelovend zijn, is een oogtest op zichzelf nog niet voldoende als diagnostisch hulpmiddel.

Momenteel moet een oogtest worden beschouwd als een aanvullende methode naast andere onderzoeken, zoals psychologische evaluaties, klinische gesprekken en neuro-imaging.

Een positieve oogtest betekent dus niet automatisch dat iemand schizofrenie heeft, en een negatieve test sluit de aandoening niet volledig uit. Verdere studies en technologische verbeteringen zijn nodig voordat oogtests een standaard diagnostisch hulpmiddel worden.

Bronnen:
https://psychcentral.com
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
https://www.abdn.ac.uk
https://psychiatryonline.org
https://neurosciencenews.com