Kraanwater: is meestal afkomstig van grondwater en/of oppervlaktewater. Het ondergaat verschillende chemische en natuurkundige behandelingen en wordt drinkbaar gehouden door de toevoeging van chloor, dat microben doodt terwijl het door de leidingen stroomt. Kraanwater komt vervolgens via het distributienet rechtstreeks bij je thuis. De kwaliteit ervan is sterk gereglementeerd en onderworpen aan talrijke controles.

Tafelwater: dit is gewoon water uit de kraan dat gebotteld is. De chloor is door verdamping verwijderd.

Bronwater: is grondwater dat aan de bron drinkbaar is en geen chemische behandeling ondergaat, maar het moet ook voldoen aan dezelfde kwaliteitsnormen als kraantjeswater. In tegenstelling tot mineraalwater kan de samenstelling echter schommelen. Bij het bottelen kan het water uit verschillende bronnen met elkaar worden vermengd. 

Mineraal water: wordt rechtstreeks bij de bron gewonnen en gebotteld. Het heeft een oorspronkelijke zuiverheid die tegen elke vorm van vervuiling moet beschermd worden. Het ondergaat geen enkele chemische of microbiologische behandeling. De samenstelling hangt af van de bron en het soort gesteente dat het tijdens zijn ondergrondse reis tegenkomt, zo ondergaat het een natuurlijke filter en wordt het geladen met mineralen (magnesium, calcium, bicarbonaten...). Door die mineralen wordt mineraalwater geacht therapeutische eigenschappen te bezitten. Dit water moet niet aan de normen van leidingwater voldoen. In 2008 meldde Test-Aankoop dat enkele merken zoveel mineralen bevatten dat ze niet voor dagelijks gebruik geschikt zijn. Het volledige rapport vind je hier.

Koolzuurhoudend water: is afkomstig van een bron die van nature koolzuur bevat. Het water kan ook koolzuurhoudend gemaakt worden door toevoeging van zuiver koolzuurgas.

Gearomatiseerd water: water waaraan enkel smaakstoffen of natuurlijke extracten zijn toegevoegd, waardoor het water nog steeds 0 kcal en 0 gram suiker bevat (maar fabrikanten voegen in de praktijk vaak ook suikers, additieven en/of vruchtensappen toe, wat het drankje ongezonder maakt dan het doet uitschijnen).

In tegenstelling tot wat je zou denken is flessenwater in de geïndustrialiseerde landen niet zuiverder of gezonder dan het kraantjeswater. Aan leidingwater wordt dan wel een minieme hoeveelheid chloor (maximaal 0.25 mg/l) toegevoegd om te beletten dat ziektekiemen door het water verspreid worden, maar het gaat om een heel kleine hoeveelheid, die niet schadelijk is voor de gezondheid. Leidingwater wordt bovendien continu gecontroleerd op de aanwezigheid van tientallen chemische stoffen en zware metalen en op zijn biologische zuiverheid. 

Daarbovenop bestaat de kans dat flessenwater eens geopend te veel bacteriën bevat wanneer het te warm of te lang wordt bewaard. Geopende flessen moeten in principe bewaard worden bij 4°C en niet langer dan 24 uur. 

Nog enkele voordelen van leidingwater:

- goedkoper: flessenwater is 150 tot 500 keer zo duur als kraantjeswater.

- beter voor het milieu. Het schoonmaken, transporteren en produceren van de flessen kost veel energie. Vooral de wegwerpflessen zijn een belasting voor het milieu.