Een burn out: wat is de impact van het woonwerktraject ?

nieuws De dagelijkse verplaatsing van en naar het werk kan een belangrijke oorzaak van stress zijn. Ga je met de auto, de trein, de metro …: de impact verschilt telkens.

Het is een studie die in Quebec werd uitgevoerd, maar men mag ervan uitgaan dat de omstandigheden en de resultaten – althans in grote lijnen – ook elders van toepassing zijn. Het onderzoeksteam van de Universiteit van Montréal zegt dat ‘de tijdsduur van het woonwerktraject, de afgelegde afstand, het transportmiddel en de verkeersopstopping allemaal stressfactoren zijn die een negatieve invloed kunnen hebben op het werk en die zelfs tot een burn out kunnen leiden.’

Ze deden een enquête bij ongeveer 2000 werknemers tussen de 17 en de 69 jaar die woonden en/of werkten in een (semi) stedelijke of rurale omgeving.

• De auto. Het zal geen verrassing zijn dat woonwerktrajecten in een stedelijke omgeving meer stresserend zijn dan die in een zone met minder verkeersopstopping. Een interessante vaststelling is dat dit zeker geldt voor de passagiers : zij voelen zich nog meer beangstigd of ongerust dan de bestuurder omdat ze minder controle hebben over de situatie en dat zorgt voor nog meer stress …

• Het openbaar vervoer. De meeste problemen situeren zich bij de pendelaars die moeten overstappen (trein, bus …) vooral bij de pendelaars die vertrekken uit of zich verplaatsen in een semi stedelijke omgeving of in een landelijke zone. Ze lopen meer risico op een onvoorziene vertraging waarop ze geen impact hebben en dat veroorzaakt stress die daarna op de job gereflecteerd wordt. Bus- en metrogebruikers die zich in een stadszone of verstedelijkte regio verplaatsen geven aan dat ze een groter gevoel van controle over hun traject hebben omdat er een ruimer aanbod van openbaar vervoer is en omdat de uurschema’s gunstiger zijn.

• Te voet of met de fiets. Fietsers en voetgangers uit een kleine verstedelijkte regio hebben het meeste angst omdat ze het gevoel hebben dat ze de situatie niet zelf onder controle hebben. In grote steden beschikken ze over een beter en veiliger netwerk (zebrapaden, voetgangerstunnels, fietspaden…) en de situatie is daar zeker niet ideaal maar ze is in elk geval beter dan in de kleine stedelijke zones. In een ruraal gebied verlopen de verplaatsingen te voet en met de fiets in alle kalmte en rust. Er is voldoende controle over de situatie en bijgevolg ook minder stress.

De tijdsduur van het traject speelt natuurlijk ook een belangrijke rol, maar die wordt zeker beïnvloed door de hierboven beschreven factoren. De onderzoekers die deze studie deden, zeggen dat de werkgevers er alle belang bij hebben om ‘glijdende werkuren’ in te voeren die rekening houden met de manier waarop hun werknemers zich verplaatsen van en naar het werk. ‘Het zou hun efficiëntie nog meer verhogen en bijdragen tot hun psychologische gezondheid’, zo besluiten ze.