Jongeren met psychische problemen zoeken te laat hulp

nieuws Na het ontstaan van een psychiatrische stoornis duurt het vaak vele jaren voordat jongeren hulp zoeken. Hoe vroeger in het leven psychiatrische stoornissen zijn ontstaan, des te langer duurt het voordat jongeren hulp zoeken. Dit blijkt uit onderzoek van het Universitair Medisch Centrum Groningen.

Psychiatrische stoornissen komen veel voor en ontstaan vaak al in de kindertijd of adolescentie. Slechts een minderheid van de jongeren met een psychiatrische stoornis ontvangt professionele hulp. Eerder onderzoek bij volwassenen heeft aangetoond dat mensen vaak lang wachten, soms wel tientallen jaren, totdat ze professionele hulp zoeken voor een psychiatrische stoornis. De studie in Groningen onderzocht hoe lang het duurt voordat jongeren professionele hulp zoeken. Voor het onderzoek werden gegevens gebruikt van TRAILS (TRacking Adolescents’ Individual Lives Survey), een langlopend onderzoek naar de psychische, sociale en lichamelijke ontwikkeling van adolescenten en jongvolwassenen, waaraan meer dan 2500 jongeren al vanaf hun elfde jaar meedoen. Bij deze deelnemers zijn psychiatrische interviews afgenomen toen zij ongeveer 19 jaar oud waren.

Uit het onderzoek blijkt dat jongeren na het ontstaan van een psychiatrische stoornis vaak vele jaren,wachten voordat ze professionele hulp zoeken. Veel TRAILS-deelnemers met een psychiatrische stoornis die al in de kindertijd was ontstaan, hadden daarvoor op 19-jarige leeftijd (nog) geen hulp gezocht. In het algemeen lijkt te gelden: hoe vroeger in het leven een psychiatrische stoornis is ontstaan, des te langer het duurt voordat jongeren hulp zoeken. Relatief het snelst zochten jongeren hulp voor stemmingsstoornissen, zoals een depressie; maar zelfs voor een depressie zocht slechts een derde van de TRAILS-jongeren binnen een jaar hulp.

Een mogelijke verklaring is dat symptomen niet altijd worden opgemerkt. Dit kan zijn omdat de omgeving er geen last van heeft, of omdat ze worden ervaren als onderdeel van de identiteit van het kind (“zo is hij/zij nu eenmaal”). Ook is het mogelijk dat jongeren en hun omgeving strategieën ontwikkelen om met de symptomen om te gaan. Zulke strategieën werken vaak minder goed naarmate het leven meer zelfredzaamheid vereist, waardoor later alsnog behoefte aan zorg ontstaat. Jongeren zijn voor toegang tot de zorg afhankelijk van hun ouders en leerkrachten, dus het is belangrijk dat zij de psychische problemen van jongeren (leren) herkennen.