Vervolg 2008: leven met een stoma

reserve In april 2005 had ik weer eens last van een niersteentje, pfffffffff ik heb veel pijn gekend, maar dit overtrof geloof ik wel alles, Gelukkig alles goed gekomen, en steentje uitgeplast..We zijn dat jaar met de motor naar het Schwartzwald geweest, maar ook daar is het mis gegaan, opeens buikpijn, vreselijk .Ik werd opgenomen in een Duits ziekenhuis, en ben er geopereerd, ik had een flinke darmafsluiting, de darm was helemaal bekneld, en kon niet meer terug ( zoals je wel eens ziet met een tuinslang waar zo'n knik in komt,,,) Ik heb er een kleine week gelegen, en ben met een ligtaxi ( een soort ambututu, maar dan zonder toeters en bellen ) naar huis gekomen, mijn man heeft zijn vakantie en hotel daar verlengd, en is de dag dat ik naar huis mocht, alleen met de motor naar huis gereden ( een 500 km) Vrienden van ons waren al eerder terug gereden. De vakantie naar Italie geannuleerd, was me iets teveel van het goede, een nieuwe rits in mijn buik, dus zijn we een weekje naar zeeland geweest,
2006 ook in dat jaar weer enkele opnamen, weer een niersteentje, en weer eens een darmafsluiting gehad, maar we gingen door, een heerlijke vakantie op een Grieks eiland ( Zakynthos) gehad, en daar weer lekker tot rust gekomen
Begin dit jaar dus de geplande schouder operatie, en alles ging goed, ik was enkele dagen thuis, en jawel.... de niersteen begin weer
dus weer opname, operatie, waarbij een buisje in de urineleider werd geplaats omdat die beschadigd was door het steentje.
Maar ik bleef pijn houden, maar mocht naar huis, Helaas van korte duur. Ik plaste alleen nog maar bloed, dus weer opnamen, na enkele dagen werd dat buisje verwijderd, en de pijn was weg, ik kon waarschijnlijk niet tegen een vreemd iets in mijn lichaam.
Maar tot op heden gaat alles naar wens, in september gaan we weer 2 weken naar Turkije.
Ik heb een hele lieve man, die altijd voor me klaar staat, veel in het huishouden doet, en ook mijn ouders, schoonmoeder, zus, schoonzussen en aanhang, vrienden en buren, staan altijd voor me klaar, als het nodig is.( zoals bv de was, het strijken, eten voor mijn man)
mijn buik is dan wel niet volmaakt, een landkaart vol met lidtekens, een stoma op je buik, waar een zakje aan vast geklikt zit met "poep" niet echt je van het, maar ik leef en geniet en alles wat ik nu nog kan en doe, dat nemen ze me niet meer af, en achter de geraniums gaan zitten, dat kan altijd nog . ( Ik show ook nog af en toe badmode en lingerie voor vrouwen met een stoma, en dat is erg leuk om te doen www.matema.com
Sinds enkele maanden ( 2008)ben ik aan de humira een nieuw geneesmiddel voor de ziekte van crohn, ik had weer veel buikpijn, en dmv een cameracapsule,

hebben ze foto’s kunnen maken van mijn dunne darm, en die bleek weer ontstoken, Maar helaas de humira doet het niet zoals die zou moeten doen, wel jammer, de pijnen blijven,
maar ik geef niet op, ik ga door, en anders een seconde opinium naar en academisch ziekenhuis

Ik zeg dan ook CARPE DIEM...ofte wel PLUK DE DAG

Petra

Lees ook: Mijn verhaal: leven met een stoma bij ziekte van Crohn