Gerelateerde artikels
Getuigenis: Justine heeft parodontitis, een ernstige tandvleesaandoening
mijn-verhaal
Justine(*) hield er een onberispelijke tandhygiëne op na en ging regelmatig naar de tandarts. Ze merkte wel dat twee van haar tanden een beetje aan het verschuiven waren, maar de diagnose parodontitis kwam als een donderslag bij heldere hemel. Met haar verhaal wil ze iedereen graag waarschuwen, zodat op tijd kan ingegrepen worden indien nodig.
Lees ook: Parodontitis: ernstige tandvleesontsteking die leidt tot tandverlies
"Ik ben altijd heel voorzichtig geweest met mijn tanden. Ik heb een ongeval gehad, waardoor ik een implantaat heb op de plaats van de centrale snijtand in mijn bovenkaak, vooraan in mijn mond dus, waar ik veel last van heb. Door dat implantaat had ik een onberispelijke tandhygiëne (of dat dacht ik toch), en ging ik zeer regelmatig naar de tandarts.”
“Maar ik had al een tijdje opgemerkt dat twee van mijn tanden lichtjes aan het verschuiven waren. Het was heel onopvallend, maar er was een kleine spleet ontstaan tussen twee ondertanden, en de laterale snijtand naast mijn implantaat leek een vreemde positie in te nemen. Dus liet ik dit nakijken door mijn tandarts in het bijzijn van zijn collega. Beide tandartsen zagen dat de laterale snijtand was verschoven. Ik kreeg dus een eenvoudige spalk voorgeschreven die ik 's nachts moest dragen, om te voorkomen dat de tand nog verder zou verschuiven.”
“Ik maakte me er geen zorgen over. Ik kon mijn tanden niet voelen bewegen onder mijn vinger, en er was geen aanwijzing dat ik een ander probleem had. Geen slechte adem, geen (voor mij) zichtbare tandsteen op de tanden. Maanden later ging ik eindelijk naar een orthodontist, die me doorverwees naar een collega-parodontoloog. En dan volgde de shockerende diagnose: "Je hebt een tandvleesontsteking en het is ernstig."
Lees ook: Alles over tandvleesontstekingen of gingivitis
Tanden (opnieuw) leren poetsen
“Ik was stomverbaasd. Ik had de indruk dat ik mijn hele leven bij de tandarts had gezeten. De ziekte was al aanwezig en begon het bot aan te tasten, waardoor enkele van mijn tanden, zij het discreet, begonnen te verschuiven. "Je handelt op tijd", stelde de tandarts me gerust, toen ze me beschaamd zag weggaan. Maar de pockets waren al vrij diep, en ik moest onmiddellijk een diepe gebitsreiniging laten uitvoeren. Ik kreeg ook te horen dat ik mijn tanden niet goed poetste, dat het niet goed was dat ik vorig jaar - ondanks de lockdown - geen tandartscontrole had laten uitvoeren, en dat mijn implantaat en de tand ernaast zo goed als zeker zouden sneuvelen. Ik zei dat ik niet rookte, dat ik vaak naar de tandarts ging, dat ik mijn tanden minstens twee keer per dag poetste met een elektrische tandenborstel en nooit een poetsbeurt oversloeg, maar dat maakte niks uit. Ik voelde me als een slechte student met een twijfelachtige hygiëne, ik die mijn hele leven bij de tandarts heb doorgebracht.”
“Ik vertrok met een tandenborstel, interdentale ragers en een cursus tandenpoetsen: kantel de rager in een hoek van 45° ten opzichte van het tandvlees, en poets dan door lichtjes vanaf het tandvlees in de richting van de tand te drukken. En zeker niet zoals in de film (en zoals de meeste mensen het doen): energiek borstelen van boven naar beneden, heen en weer.”
Lees ook: Is een elektrische tandenborstel beter dan een gewone tandenborstel?
Nog nooit een poetsbeurt gemist
“Ik ging verbijsterd en behoorlijk vernederd naar huis. Al meer dan tien jaar miste ik geen poetsbeurt, nooit. Zelfs als ik om 5 uur 's ochtends thuiskwam, zelfs als ik voor de TV in slaap viel. Ik heb nog nooit een poetsbeurt overgeslagen. Ik rook niet, ik neem nooit langdurig medicatie, ik heb geen diabetes of een andere stofwisselingsziekte. Hoe kon mij zoiets overkomen? Hadden mijn twee zwangerschappen er iets mee te maken? Was het genetisch?”
“En vooral, de vraag die ik me steeds stelde: waarom hadden mijn tandartsen het al die jaren niet gezien? Ik gaf hen de schuld. Hadden ze het niet moeten zien? Mijn tandvlees vertoonde duidelijk tekenen van ontsteking. Afgezien van een beetje bloedverlies en die twee tanden die eruit zagen alsof ze van plaats wilden wisselen, had ik zelf niets gemerkt. Maar zou een professioneel oog niet iets opgemerkt moeten hebben?”
“Ik was boos, beschaamd en doodsbang om mijn tanden te verliezen. In de zomer na de diagnose droomde ik er om de twee nachten van. Op internet las ik verhalen van mensen, soms heel jong, die een volledig kunstgebit hadden vanwege parodontitis die te laat ontdekt werd. Hoe kon dit gebeuren? Wat als mij dat zou overkomen? Wat een nachtmerrie!”
“Een paar weken geleden vond mijn gebitsreiniging eindelijk plaats en het lijkt te werken, gelukkig. Ik heb lelijk terugtrekkend tandvlees rond het implantaat, maar er zijn mogelijkheden om dat te verhelpen, ik moet alleen geduld hebben.”
Lees ook: Hoe kan je terugtrekkend tandvlees voorkomen en behandelen?
Waarom is er niet meer preventie?
“Drie maanden lang heb ik tegen mezelf gezegd: was ik maar gewaarschuwd, was ik maar geïnformeerd. Ik betreur het dat dat nooit gebeurd is. Ik wist wat parodontitis was, maar ik was ervan overtuigd dat het iets was voor rokers, mensen die 's avonds hun tanden niet poetsen, mensen met een familiegeschiedenis, of mensen die nooit naar de tandarts zijn geweest, wat bij mij niet het geval was.”
“Waarom is er niet meer preventie van parodontitis (en tandverzorging in het algemeen)? Het is een ziekte met mogelijk ernstige gevolgen: cardiovasculaire problemen, risico op vroeggeboorte... Om nog maar te zwijgen van het totale verlies van tanden en kiezen, met alle fysieke en psychologische schade die daarmee gepaard gaat. Maar als ik mijn vrienden over mijn tegenslagen vertel, vragen de meesten me wat parodontitis is. Als je er een beetje dieper op ingaat, zeggen mensen altijd: "Oh ja, mijn vader had dat", maar meestal blijft het daarbij. We doen aan preventie voor kanker of hart- en vaatziekten, maar niet voor (potentieel ernstige) tandziekten. Niet veel mensen doen het zoals het hoort: niet veel mensen flossen of gebruiken inderdentale borstels elke keer als ze poetsen, niet genoeg mensen laten elke zes maanden een gebitsreiniging uitvoeren.”
“Ik heb het geluk dat het bij mij niet dramatisch is. Ik heb op tijd gehandeld, voor het te laat was. Ik kreeg niet te horen dat al mijn tanden getrokken moesten worden, wat wel had kunnen gebeuren. Maar parodontitis is voor het leven, en ik zal voor de rest van mijn leven voorzichtig moeten zijn. Ik zal goed opgevolgd moeten worden.”
“Vandaag heb ik hoop dat ik, afgezien van mijn implantaat, mijn tanden mooi en gezond kan houden, maar ik ben zeer dicht gekomen bij het punt waar geen weg meer terug is. Wees dus waakzaam, ga ten minste eenmaal per jaar naar de tandarts voor een gebitscontrole, vraag je ouders of zij ooit tandvleesontsteking hebben gehad, gebruik interdentale ragers en leer je tanden goed te poetsen. Denk niet dat alles in orde is omdat je geen gaatjes of bloedend tandvlees hebt. Denk niet dat alleen omdat je mooie tanden hebt, alles in orde is. Parodontitis is een sluipende ziekte die zich in het begin stilletjes ontwikkelt. Dat kan misschien beangstigend klinken, maar een consult te veel is beter dan te horen krijgen dat je je tanden gaat verliezen. En praat erover met je omgeving, wij zijn het uiteindelijk die aan preventie moeten doen.”
(*) De persoon in deze getuigenis wenst anoniem te blijven. Haar voornaam werd gewijzigd.
Lees ook: Hoe kan je gele tanden en tandverkleuring voorkomen?
auteur:
Amélie Micoud,
gezondheidsjournalist
Meest gelezen
 |
 |
Partners
Gezond eten
