Hoe kan je terugtrekkend tandvlees voorkomen en behandelen?

De aandoening kan heel langzaam optreden, waardoor je het vaak pas laat in de gaten krijgt. Behalve aan de roodheid, gevoeligheid en pijn kan je terugtrekkend tandvlees ook herkennen doordat je tanden langer lijken te worden en ongelijkheden tussen de tanden zichtbaar worden.

Terugtrekkend tandvlees ontstaat meestal in volgende situaties:

• Als je te hard en te ruw poetst of flost, kan je het tandvlees beschadigen. Bacteriën kunnen daardoor gemakkelijker doordringen in het tandvlees waar ze ontstekingen veroorzaken. 

• De gezondheid van het tandvlees wordt grotendeels bepaald door je genetische aanleg. Als één of beide ouders last hebben van terugtrekkend tandvlees, heb je zelf ook een hoger risico om de aandoening te ontwikkelen. 

• Als de tanden niet recht staan, kan het tandvlees makkelijker ontstoken raken, waardoor het zich kan gaan terugtrekken.

• Als je tandvlees beschadigd is door een ongeluk bijvoorbeeld, kan het geïrriteerd raken en terugtrekken. 

• Een slechte mondhygiëne is een van de meest voorkomende oorzaken van terugtrekkend tandvlees. Als je niet grondig of lang genoeg poetst, krijgen voedselresten de gelegenheid om tandplak te vormen. Dit irriteert het tandvlees, waardoor het zichzelf terugtrekt. Het kan zelfs gevaarlijk zijn, omdat de bacteriën dan het onderliggende tandbeen kunnen aantasten. 

• Als je kronen en implantaten hebt, kan je tandvlees daarop reageren. Dat zijn namelijk lichaamsvreemde stoffen waar het tandvlees zich aan aanpast en terugtrekt.

Als je slechts in lichte mate last hebt van terugtrekkend tandvlees, dan kan je de aandoening zelf nog corrigeren. Hygiënische maatregelen kunnen dan volstaan, zoals poetsen met een zachtere of elektrische tandenborstel, elke dag flossen en antiseptisch mondwater gebruiken.

Vermoed je echter een andere oorzaak dan gebrekkige mondhygiëne, dan maak je het best een afspraak bij de tandarts. Mogelijks heb je een diepe gebitsreiniging nodig. Tijdens deze ingreep zal de tandarts tandplak en tandsteen dat zich onder de tandvleesrand op de tanden en kiezen heeft opgehoopt, zorgvuldig verwijderen en het blootliggende wortelgebied gladstrijken. Op die manier kunnen bacteriën zich moeilijker hechten. Mogelijks geeft hij ook antibiotica om de resterende schadelijke bacteriën te vernietigen.

In de meest ernstige gevallen moet het tandvlees chirurgisch behandeld worden. Tijdens een zogenaamde “flap-operatie” maakt de tandarts onder plaatselijke verdoving een sneetje van boven naar onderen in je tandvlees, zodat hij het ontstoken weefsel kan weghalen. De voorwaarde voor een flap-operatie is wel dat er voldoende onderliggend kaakbeen aanwezig is om het tandvlees in zijn oorspronkelijke vorm te kunnen herstellen.