Gerelateerde artikels
Een bedrijfsverpleegkundige vertelt over haar job
mijn-verhaal
Werken aan je gezondheid is belangrijk. Maar sommige mensen gaan nog een stapje verder en werken ook nog eens aan de gezondheid van een ander. Zij hebben een job in de gezondheidszorg. Benieuwd naar wat dat inhoudt? Wij ook, dus vroegen we het aan onze lezers.
Vandaag laten we Karine Maes aan het woord. Zij studeerde zo'n 30 jaar geleden af als ziekenhuisverpleegkundige, toen nog onder de naam 'gegradueerde A1'. Karine droomde van een job op de dienst Intensieve Zorgen. Dat lukte haar en ze bracht er zes intense jaren door. In 1998 belandde ze bij de VRT. Zij waren haar gegevens op het spoor gekomen via een aantal cursussen die ze had gevolgd. Haar nieuwe job als bedrijfsverpleegkundige was een feit!
Kan je uitleggen waarom je voor dit beroep gekozen hebt?
Verpleegkundige leek me een mooi beroep waar je echt wel het verschil kan maken. Ik hou van de technische handelingen eigen aan het beroep: bloed prikken, vaccineren, wonden verzorgen en ondertussen de mensen geruststellen of steunen. Ik blijf heel nieuwsgierig op medisch vlak.
Is dit beroep wat je ervan verwacht had?
Door bij de VRT te gaan werken, heb ik een andere kant van het beroep leren kennen. Ergonomie, reisgeneeskunde, biotechnische onderzoeken: allemaal skills waar ik weinig ervaring mee had. Als jonge vrouw heb ik wel een behoorlijk stuk van de wereld gezien. Daardoor kan ik vrij goed inschatten wat de risico’s in tropische gebieden zijn en zo onze ploegen die in zulke landen reportages maken beter begeleiden. Reisgeneeskunde vind ik enorm boeiend, ik volg de site van het ITG dan ook nauwgezet.
Hoe ervaar je jouw job in de gezondheidssector?
Het is een zwaar beroep, dat enorm onderschat en (laten we eerlijk zijn) zeker niet rijkelijk betaald wordt. Gelukkig krijg je op de werkvloer (bij de VRT is dat zeker het geval) veel erkenning van alle collega’s die je verzorgd of begeleid hebt. Ik ken ondertussen bijna iedereen en omgekeerd.
Ik prijs me gelukkig dat ik geen weekends, feestdagen en onderbroken diensten moet presteren. Ik heb veel bewondering voor collega’s die dit met een gezin weten te combineren.
Kan je beschrijven hoe (een voorbeeld van) jouw werkdag eruit ziet?
Onze dienst is alle werkdagen open van 8 tot 16 uur. Collega’s zijn altijd welkom met welke klacht dan ook. Ik krijg elk type beroep over de vloer (bij de VRT zijn er wel zo'n 135 verschillende), gaande van schilders, decorbouwers, chauffeurs, journalisten, keukenpersoneel en kinderverzorgsters. Wij volgen de wetgeving nauw op: elke collega wiens functie risico’s inhoudt, wordt op de medische dienst onderzocht.
Voordat een ploeg naar een tropisch gebied vertrekt, wordt ze bij ons gevaccineerd en krijgt ze een uitgebalanceerde medische koffer mee.
Een paar concrete voorbeelden:
• Tijdens de tour de France gaan er heel wat medische koffers de deur uit, met daarin vooral veel muggenmelk en zalfjes tegen muggenbeten.
• De Olympische spelen in Brazilië brachten heel wat werk met zich mee. Er vertrokken toen tientallen collega’s die volledig gevaccineerd moesten worden. We hadden toen net de uitbraak van het Zika virus. Via de site van het ITG kregen we de nodige informatie en richtlijnen naar bescherming van onze werknemers. Zwangere collega’s konden toen helaas niet mee.
• Ten tijde van 9/11 werkten de collega's van de nieuwsdienst bijna de klok rond. Het gebeurde wel eens dat vermoeide collega’s even kwamen bijslapen in onze rustkamer waar we twee comfortabele bedden ter beschikking hebben.
• Ik herinner me ook de treinramp in Wetteren waar onze ploegen zich binnen de gevaarlijke perimeter bevonden. Toen diende er, in samenwerking met de overheid, onderzoek te gebeuren naar de blootstelling aan acrylonitril. Wij namen bloed- en urinestalen die door gespecialiseerde teams opgehaald en onderzocht werden.
• Bij de uitbraak van de vogelpest, enkele jaren geleden, werden al onze ploegen gevaccineerd tegen griep en kregen ze Tamiflu om in te nemen als ze zich in risicogebieden begaven.
• De aanslagen in Zaventem en het metrostation waren zwarte dagen: voor de slachtoffers, voor collega’s onderweg naar het werk, voor onze ploegen ter plaatse, voor de omgeving van VRT,.. Het leek wel alsof we ons in het midden van een oorlogszone bevonden. Op zo'n dagen zetten we vooral in op psychologische begeleiding.
• Bij elke ramp eender waar in de wereld stuurt VRT ploegen ter plaatse. Als medische dienst zorgen wij dat die collega's op medisch vlak voorbereid zijn.
• We praten ook veel: alle collega’s zijn welkom voor een vertrouwelijk gesprek. Hierdoor is de band tussen de werknemers en de verpleegkundigen op VRT heel sterk.
• We geven reanimatiecursussen en leren iedereen die wil werken met een AED toestel, waar we er ondertussen voldoende van hebben hangen in al onze vestigingen.
• Jaarlijks organiseren we griepvaccinatiedagen. Een groot succes.
Kortom werken bij de VRT als verpleegkundige is een droomjob.
Ook na 20 jaar twijfel ik geen enkel moment om dat luidop te zeggen.
