Elodie beviel op 32 weken: 'En dan moet je naar huis zonder baby'

dossier

Elodie beviel op 32 weken en 6 dagen van haar zoontje Aaron. Nu de grootste strijd is gestreden en de moeizame start achter de rug is, vertelt ze haar verhaal.

"Mijn zwangerschap was tot dan toe goed verlopen, maar op 30 weken kreeg ik last van een lage bloeddruk en vermoeidheid. Aangezien een echo had aangegeven dat de baarmoederhals nog volledig gesloten was, besloot de gynaecoloog dat er geen reden was om me platte rust voor te schrijven. Drie dagen nadien werd ik elk uur van de nacht wakker van de pijn. Weeën dacht ik, dus zijn we naar de spoedafdeling gegaan. Uit een controle bleek toen dat er wel ‘baarmoederactiviteit’ was, maar dat er nog geen sprake was van weeën. Urinetests toonden ook geen infectie aan, dus na drie dagen zou ik het ziekenhuis mogen verlaten. Zóu, want enkele uren voor ik naar huis mocht, merkte ik een kleine hoeveelheid vochtverlies op. Na een test bleek het om vruchtwater te gaan. “Een gescheurde vruchtzak”, klonk het. Mijn gynaecoloog legde me uit dat ik meteen een vruchtwaterpunctie zou krijgen, en ik in het slechtste geval diezelfde dag nog zou bevallen via keizersnede. Viel het resultaat mee en was er geen spoor van infectie, dan zouden we proberen de zwangerschap nog zo lang mogelijk voort te zetten, maar mits een ziekenhuisopname, om zo te kunnen streven naar 34-35 weken. Niet ideaal natuurlijk, want in theorie heb je als je water breekt 48 uur de tijd om te bevallen voordat je een infectie riskeert.

Lees ook: Bevallingsverhaal: “De spoedkeizersnede liep mis.”

Lees ook: Getuigenis vroeggeboorte: “Ik was niet sterk, ik overleefde”