1 op de 2 rusthuisbewoners slikt antidepressiva

nieuws 1 op de 2 rusthuisbewoners (53%) slikt antidepressiva en 1 op de 3 antipsychotica (36%). In sommige rusthuizen slikt 90% van de bewoners antidepressiva en 75% antipsychotica.

Een studie van de Onafhankelijke Ziekenfondsen over de afgeleverde geneesmiddelen aan hun 22.000 leden die in een rusthuis verblijven, bevestigt dat de opname in een instelling een grote invloed heeft op de consumptie van antidepressiva en antipsychotica. De voornaamste resultaten op een rij:

• 1 op de 2 rusthuisbewoners (53%) slikt antidepressiva en 1 op de 3 antipsychotica (36%), tegenover respectievelijk 21% en 7% bij alle leden uit dezelfde leeftijdsgroep.

• Bij een opname in het rusthuis verhoogt het aantal personen dat behandeld wordt met antidepressiva bovendien met 34%. Bij antipsychotica gaat het om een stijging van 81%. Die toename is opvallend hoog binnen de 6 maanden na de opname.

• Een twintigtal geanalyseerde rusthuizen leveren antidepressiva af aan meer dan 80% van hun bewoners. In sommige instellingen neemt 90% van de bewoners antidepressiva, in andere 29%. Deze verschillen tussen de rusthuizen gelden ook voor de antipsychotica, met schommelingen tussen 5 en 75%, naar gelang de instelling.

• 72% van de rusthuisbewoners die antidepressiva slikten in 2007 hebben die behandeling gevolgd gedurende minstens 5 jaar (2007-2011), terwijl de aanbevolen behandelingsperiode voor een zware depressie 9 à 12 maanden bedraagt.

Is die zeer hoge consumptie van antidepressiva en antipsychotica in de rusthuizen wel gerechtvaardigd? Waarom hebben zoveel rusthuisbewoners dergelijke geneesmiddelen nodig gedurende zo’n lange periode?
Omdat een rationeel geneesmiddelengebruik altijd moet worden aangemoedigd, roepen de Onafhankelijke Ziekenfondsen de gezondheidsactoren op om een globale reflectie te houden over het voorschrijfgedrag in rusthuizen. Ze raden ook aan om de voorgeschreven geneesmiddelen geregeld opnieuw te bekijken, om zo een ongepast gebruik of een eventuele overconsumptie op te sporen. Hiervoor is een permanent overleg nodig tussen de coördinerende arts van het rusthuis - wiens rol versterkt moet worden -, de behandelende artsen, de apotheker en de verpleegkundigen. Ten slotte zijn er ook nog maatregelen mogelijk die niets te maken hebben met de toediening van geneesmiddelen, zoals de versterking van het verzorgingspersoneel of de begeleiding. Dergelijke initiatieven zouden de psychische toestand van de bewoners kunnen verbeteren en het beroep op geneesmiddelen kunnen verminderen.