dossier
Als je baby huilt, schreeuwt je buikgevoel om op te staan en de baby al wandelend te sussen. En raar maar waar: dat helpt bijna altijd. Enerzijds omdat hij maar al te graag dicht bij jou is natuurlijk, maar er zit meer achter, zo blijkt uit onderzoek.
Dat instinct om een huilende baby te dragen, is gegroeid door de eeuwen heen, zeggen onderzoekers, omdat het ook voor onze verre voorouders en hún voorouders een succesvolle methode bleek. In 2013 kwamen ze tot die conclusie na een studie, die gepubliceerd werd in Current Biology. "Baby's jonger dan 6 maanden die gedragen werden door een rondwandelende moeder, stopten veel sneller met huilen en schoppen, en hun hartslag daalde ook veel sneller dan bij huilende baby’s die worden gesust door een moeder die neerzit,” klonk het.
Lees ook: Waarom huilt je baby? Dit zegt z’n lichaamstaal
Opmerkelijk is dat dit instinct – het rechtstaan en rondwandelen om huilende baby’s te kalmeren – ook bij andere zoogdieren wordt waargenomen. "We identificeerden opvallend vergelijkbare reacties bij muizenpups, in die zin dat ze rustiger werden in de bewegingen die ze maakten, minder geluiden produceerden en de hartslag snel zakte.” Volgens de onderzoekers wekt het dragen bij baby’s fysiologische reacties op die ervoor zorgen dat het kindje rust vindt, meer nog dan bij schommelen of wiegen. Zuigelingen zijn doorheen de tijd dan ook zo geëvolueerd dat ze wíllen gedragen worden, luidt het.
Lees ook: Heeft je baby een koemelkallergie of lactose-intolerantie?
Dat bewijst eens te meer dat, hoe ontmoedigend het moederschap soms ook kan zijn, we intrinsiek al heel goed weten wat we moeten doen op bepaalde momenten. Van hoe we kindjes best kunnen troosten en geruststellen tot de manier waarop we met baby’s communiceren, en vergeet ook ons ‘zesde zintuig’ niet, dat alarm slaat als er gevaar dreigt.
Lees ook: Buikgevoel en moederinstinct: Wat zegt de wetenschap?
Lees ook: Sarah over haar huilbaby: "Je wil gewoon vertellen dat het pijn doet, en dat mag je."
 |
 |
