Prenatale blootstelling aan luchtvervuiling versnelt veroudering

Kinderen die in de moederschoot worden blootgesteld aan veel fijnstof (PM25) hebben bij de geboorte kortere telomeren dan kinderen waarvan de moeder minder werd blootgesteld aan fijnstof. Telomeren worden beschouwd als een soort merker voor biologische veroudering. Dat blijkt uit een onderzoek bij 641 moeders en kinderen in Vlaanderen, dat gepubliceerd werd in het tijdschrift JAMA Pediatrics. Voor elke verhoogde blootstelling aan fijnstof met 5 microgram per m2 waren de telomeren in het navelstrengbloed 9 procent korter en in de placenta 13 procent. 

Een telomeer is een stukje DNA dat aan het uiteinde van de chromosomen zit en dat belangrijke genen beschermt tegen het korter worden van de chromosomen. Iedere keer dat een cel deelt, worden de telomeren iets korter. Oude cellen hebben dus chromosomen met een korter telomeer dan jonge cellen. Een telomeer is te vergelijken met het plastic uiteinde van een veter (nestel). Bij iedere celdeling rafelt het uiteinde een stukje uit en uiteindelijk kan de cel niet meer delen en sterft. 

De kortere telomeerlengte bij blootstelling aan fijnstof zou volgens de onderzoekers kunnen betekenen dat deze kinderen een kleinere reserve hebben om weerstand te bieden tegen factoren die tijdens hun leven de telomeerlengte aantasten, en dus op moleculair niveau mogelijk sneller zullen verouderen.