Gerelateerde artikels
Getuigenis: Zwanger worden met PCOS
mijn-verhaal
Leila lijdt aan het zogeheten polycysteus-ovariumsyndroom. PCOS is een van de meest voorkomende hormonale stoornissen en een belangrijke oorzaak van verminderde vruchtbaarheid bij de vrouwen. Zoals veel vrouwen kreeg Leila de diagnose toen ze zwanger probeerde te worden. Haar verhaal.
Lees ook: PCOS: Een belangrijke oorzaak van verminderde vruchtbaarheid
"We hadden al vier jaar een relatie toen we aan we aan kinderen begonnen te denken. In december 2018 besloten we dat ik zou stoppen met de pil om de natuur zijn gang te laten gaan, maar mijn maandstonden kwamen maar niet. Waarschijnlijk door hormonale disbalans, vertelde ik mezelf, maar diep vanbinnen had ik het gevoel dat er iets mis was.
Een voorgevoel
Twee maanden later besloot ik een afspraak te maken bij mijn gynaecoloog, maar die stond uiteraard pas een maand later ingepland. En intussen bleven de maandstonden uit. Was ik zwanger? De zwangerschapstests bevestigden dat het niet zo was, dus deed ik wat zovelen doen: te rade gaan op het internet. Zo las ik voor het eerst over PCOS.
De langverwachte afspraak kwam er, en de diagnose ook. Toen ik op de echografie allemaal kleine follikels op de eierstokken zag, wist ik hoe laat het was. Een kind krijgen zou niet vanzelfsprekend worden, en mijn wereld stortte in. Ik voelde me abnormaal, tekortgeschoten en minder vrouw, want op dat moment wist ik niet dat PCOS zoveel vrouwen trof.
Lees ook: UZ Brussel opent PCOS-kliniek
Lees ook: De impact van vruchtbaarheidsbehandelingen op een relatie
Mijn voorgevoel was dus juist: er was iets mis. Mijn eierstokken functioneerden niet normaal. Mijn cyclus was heel onregelmatig, waardoor ik nooit zou weten wanneer mijn ovulatie precies zou plaatsvinden.
Die eierstokken
Ik had gelukkig een heel goeie gynaecoloog, die me direct probeerde gerust te stellen en heel snel met oplossingen kwam. Eerst zouden we 3 cycli afwachten om te zien of mijn menstruatie alsnog op gang kwam – niet dus – waarna ik tien dagen de pil moest nemen om zo toch maandstonden en een ‘startdatum’ te kunnen forceren. Clomid zou dan helpen om de cyclus regelmatig te houden en een voorspelbare ovulatiedatum te krijgen.
Een behandeling met Clomid gebeurt onder nauw gynaecologisch toezicht. Tijdens die geforceerde maandstonden moest ik op 5 specifieke dagen een Clomidpilletje nemen en de tiende dag volgde een afspraak bij de gynaecoloog om te zien of de Clomid had gewerkt. Ik ging langs vol goeie moed, maar kreeg te horen dat de eierstokken en follikels flink opgezwollen waren, en dat het dus zeker niet voor deze cyclus zou zijn. En toen stortte mijn wereld voor een tweede keer in.
Ik deed mijn best om het los te laten en probeerde gewoon mijn leven normaal voort te zetten. Aan het einde van de maand moest ik weer op consultatie en bleek dat ik tóch, zonder het te weten, een eisprong had gehad. Aangezien elke ovulatie tot maandstonden moet leiden, verwachtte ik dus een bloeding. Die bleef echter opnieuw uit. Onder het motto ‘je weet nooit’, deed ik een zwangerschapstest
Lees ook: Word je sneller zwanger als je je benen omhoog legt na het vrijen?
Clomid-baby
Ik had een geweldige zwangerschap en mijn Clomid-baby deed het schitterend. Ondertussen ben ik mama van kleine Ella, mijn zonnetje, mijn klein wonder.
Ik besef maar al te goed dat het heel anders had kunnen uitdraaien, en dat veel PCOS-vrouwen een lang vruchtbaarheidstraject moeten doorlopen, dat zelfs niet per se succesvol is. Aan die vrouwen wil ik graag zeggen: hou vol. Hou hoop. De diagnose is keihard en het traject misschien slopend, maar ook jij kan een ‘normaal’ leven leiden, en een gezin starten. Voel je vooral niet alleen of schuldig. Integendeel, je bent sterk, en omringd door duizenden vrouwen die hetzelfde doormaken. Doorbreek het taboe en wees trots op jezelf. Én op die eierstokken."
Lees ook: Vruchtbaarheidsproblemen: alomtegenwoordig maar nog steeds taboe
auteur:
Sofie Van Rossom,
gezondheidsjournalist
