Een psychotherapeut/relatietherapeut vertelt over haar job

Werken aan je gezondheid is belangrijk. Maar sommige mensen gaan nog een stapje verder en werken ook nog eens aan de gezondheid van een ander. Zij hebben een job in de gezondheidszorg. Benieuwd naar wat dat inhoudt? Wij ook, dus vroegen we het aan onze lezers.

Vandaag lees je het verhaal van Anne Wellecomme. Zij genoot een opleiding medisch maatschappelijk werk en studeerde in het buitenland menswetenschapppen. Nadien volgde ze een vierjarige gestaltopleiding, een opleiding partnerrelatietherapie en een opleiding tot HSP-trainer. Anne biedt individuele psychotherapie (opleiding Gestalttherapie) en partnerrelatietherapie aan. Daarnaast is zij ook werkzaam als HSP-coach. Anne werkt twee dagen per week, samen met een collega, vanuit een huisartsenpraktijk te Leuven. De overige dagen vind je haar in haar eigen praktijk in Boom.  

Mensen komen in allerlei moeilijke situaties terecht, belanden in een impasse,… Het boeit me om hen op een gerichte manier te kunnen helpen een ‘uitweg‘ te vinden. Ik doe dit werk bijzonder graag. Al sinds mijn studententijd wou ik therapeut worden maar ik ben de carrièrewending pas aangegaan als veertiger. Ik heb geen spijt van dit traject, integendeel, een stukje levenservaring meenemen in het werk is zeker een meerwaarde. In mijn geval heb ik tijdens mijn vroegere bezigheden ook talenkennis opgedaan. Vooral  in de Leuvense studentenstad komt dat goed van pas: als je het moeilijk hebt is het, nog meer dan anders, heel fijn om je in je eigen taal te kunnen uitdrukken. 

Mijn beroep is een voortdurend afstemmen op de hulpvraag van de cliënt. Ieder traject is een onbewandeld pad. Om die weg af te leggen, hebben therapeuten allerlei tools en methodieken ter beschikking. Door mezelf voortdurend af te stemmen op de cliënt, wordt het duidelijk welke precieze therapeutische ondersteuning ik kan bieden. Het vergt de nodige kennis en ervaring, zeker, en tegelijk ook vertrouwen in dat proces.  

Ik ervaar mijn werk als zinvol, uitdagend, uiterst gevarieerd en soms beproevend. Ik heb natuurlijk de luxe om zowel alleen als in teamverband te werken. Dat is bijzonder aangenaam en een mooie aanvulling op onze verplichte super- en intervisies.

Minder leuk vind ik het taboe dat er nog steeds is en natuurlijk ook het kostenplaatje voor de cliënten. Gelukkig doen de mutualiteiten nu een inspanning.

Ik hecht veel belang aan een aangename, nette ruimte waarin de sessies kunnen plaatsvinden. Mijn werkdag begint dan ook steevast met wat tijd voor die randvoorwaarden.

Daarna volgen de sessies elkaar op. Na iedere sessie voorzie ik een kwartiertje voor het maken van notities. Graag blijf ik ook de dag rond beschikbaar voor dringende hulpvragen van mensen die reeds bij mij in begeleiding zijn. Tijd voor het noodzakelijke kwaad, de administratieve rompslomp inherent aan een eenmanszaak, probeer ik te beperken tot één keer per week.