Waarom hebben veel zwangere vrouwen last van urineverlies?

In het begin van de zwangerschap zal u misschien vaker moeten plassen. Dat komt omdat uw lichaam meer vocht te verwerken heeft. 

Iets later in de zwangerschap kunt u last krijgen van ongewild urineverlies of urine-incontinentie. Dat is een veel voorkomend probleem tijdens een zwangerschap en na de bevalling. Naar schatting zou 25 tot bijna 50 procent, volgens sommige studies zelfs tot 75 procent van de zwangere vrouwen er tijdens, aan het eind van de zwangerschap of na de bevalling in meer of mindere mate last van hebben. Na de bevalling verdwijnt die klacht meestal spontaan. Maar toch zou 6 tot 35 procent er zes weken na de bevalling nog altijd last van hebben. Sommige vrouwen, 15 tot 20 procent volgens sommige studies, zou zelfs tot een jaar na de bevalling in meerdere of mindere mate nog altijd last hebben van ongewild urineverlies. 

Ongewenst urineverlies voor of na de bevalling heeft meestal te maken met een verzwakking van de bekkenbodemspieren. Een van de functies van de bekkenbodemspieren is het ophouden van urine, ontlasting en winderigheid. Een andere functie van de bekkenbodemspieren is de blaas op zijn plaats houden. 

• Tijdens de zwangerschap verslappen de bekkenbodemspieren en komt er ook meer druk te staan op de bekkenbodem. Dat heeft onder meer te maken met hormonale veranderingen waardoor de steunweefsels in het bekken soepeler worden, met de verhoogde druk van de groter wordende baarmoeder, veranderingen in de werking van de nieren, enzovoort. 

• Tijdens de bevalling moeten de bekkenbodemspieren hard werken. Hierdoor kan soms schade aan de bekkenbodem ontstaan, zoals spierscheurtjes of een overrekking. Ook de zenuwen kunnen beschadigd worden. Na een normale bevalling hebben de spieren enkele dagen tijd nodig om weer hun normale lengte te krijgen. 

• Mogelijk zou de kans op ongewild urineverlies ook kunnen verhogen onder invloed van hormonale factoren bij het geven van borstvoeding. Volgens sommige studies zou borstvoeding echter beschermen tegen ongewild urineverlies.

Sommige vrouwen lopen een verhoogd risico op ongewild urineverlies voor en/of na de bevalling: 

• hogere leeftijd (> 35 jaar); 

• overgewicht bij de moeder (BMI < 30 kg/m²);

• bestaande urine-incontinentie voor de zwangerschap;

• het aantal doorgemaakte bevallingen;

• langer dan een uur persen tijdens de bevalling;

• ernstig uitscheuren tijdens de bevalling.

De manier van bevallen (kunstverlossing zoals vacuümextractie of tangverlossing, epidurale verdoving, en knip of episiotomie…) heeft volgens diverse studies geen invloed op de kans op ongewild urineverlies na de zwangerschap. Bij een keizersnede zou het risico wel iets kleiner zijn dan bij een vaginale bevalling.