dossier
Aan het begin van haar derde zwangerschap ontdekten dokters een gezwel in het bekken van Lara, afkomstig van de baarmoederhals. Het afbreken van de zwangerschap zou de kanker mogelijk nog meer doen verspreiden, dus wordt de zwangerschap níet afgebroken en besluit ze te vechten. Voor haar en voor haar gezin.
Lara krijgt tijdens haar zwangerschap een eerste chemokuur. Het operatief verwijderen van de tumor is vanwege de ligging niet mogelijk. Dokters voorspellen dat ze niet te genezen is, al blijft ze zelf wel hopen op een mirakel. En de hele mom-community met haar.
Lara: “Ik heb bij Philippa en Romée geprobeerd borstvoeding te geven, en dat was niet gelukt. Ik heb daar geen tot weinig hartzeer van gehad, omdat ik ervan overtuigd was en ben dat kinderen prima groot worden op de huidige alternatieven voor moedermelk. Maar met ons prematuurtje werd dat in mijn hoofd toch een ander verhaal. Door de chemo was het geen optie om zelf borstvoeding te geven. Samen met Ine Nijs, die enkele weken voor mij zou bevallen en die zelf met het voorstel kwam, onderzochten we de mogelijkheid en de procedure om haar moedermelk toegankelijk te maken voor onze zoon.
Gabriel kwam met zijn 1.815 kg en 43 cm gezond ter wereld. Ine onderging een bloedtest, vulden een vragenlijst in (op eer en geweten) en gingen vervolgens aan het kolven. Al het witte goud dat zij niet voor hun eigen kindjes gebruikten, werd ingevroren en ging naar Gasthuisberg – in de diepvries op neonatologie. Daar wordt de donormelk gepasteuriseerd en klaargemaakt voor gebruik. Zo kon onze kleine man toch groot worden op moedermelk, bomvol voedingsstoffen en antistoffen.”
Ine: "Ik ben heel blij dat Griet, een kennis uit Lara's studententijd, had aangeboden om haar moedermelk te doneren. Ik speelde zelf ook met dat idee, maar durfde het niet voorleggen. Lara had haar dochters flesvoeding gegeven en ik wou borstvoeding niet 'opdringen', alsof kunstvoeding niet goed genoeg was. Ik vind dat elke mama dat voor zichzelf moet uitmaken. Omdat ik zeker niemand tegen de schenen wou schoppen toen ons verhaal via wekelijkse column in NINA naar buiten kwam, heb ik deze tekst op Instagram gepost:
Ik ken en lees veel mama’s die borstvoeding geven, hebben gegeven, hebben willen geven en die het niet willen geven.
Omdat een column maar net zoveel tekens mag bevatten, en omdat ik - zeker in tijden als deze - oneindig veel verbinding voel met alle jonge mama’s, vind ik het belangrijk om via deze weg mee te geven dat ik ervan overtuigd ben dat alle kindjes groeien op liefde. Allemaal. Stuk voor stuk.
Zij die urenlang in de draagzak hangen, zij die met veel zorg toegedekt worden in hun park met kraakverse lakentjes, zij die op drie weken naar de crèche gaan omdat de mama zelfstandige is en een zaak recht te houden heeft, zij die een jaar lang aan mama’s armen (en daarna benen) kunnen hangen, zij die eerste kinderen zijn, en ook zij die in een nest van zes geboren worden.
Zij die melk krijgen rechtstreeks van de borst, afgekolfd, of met veel liefde gemengd en geschud uit een fles.
Ik denk dat een goed georganiseerde moedermelkbank de gezondheid van heel veel baby's ten goede zou komen. Daarnaast ben ik er, zoals ik in de tekst schreef, oprecht van overtuigd dat kindjes groot worden op liefde. En alles wat ik voor mijn metekindje gedaan heb en nog zal doen, doe ik met heel mijn hart."
Volg Lara via Instagram, de blog en de wekelijkse column in Nina.
Foto: copyright Frankie and Fish
Lees ook:
Moedermelk doneren in België, kan dat?
Factchecker: Moet je een baby wakker maken voor een voeding
Baarmoederhalskanker: onderzoeken, symptomen en behandeling
Getuigenis: Waarom ik geen borstvoeding heb gegeven
 |
 |
