dossier Veel ouders vinden het spannend om hun kindje de eerste hapjes te zien eten, maar de baby zelf is soms minder enthousiast. Ook ten huize van Annelies Gilis (op Instagram bekend als @annelies.jaunelles), mama van twee meisjes, was het even zoeken. "Ik herinner het mij nog zo dat ik, toen Ellie een hele kleine baby was, er enorm naar uitkeek haar groentepapjes te kunnen geven. De minibordjes, -kommetjes en het al even schattige bestek waren op voorhand zorgvuldig uitgekozen en lagen klaar in onze keukenkast. Toen ze 5 maanden werd, ons dagelijks het eten uit de mond keek en bijna zelfstandig kon zitten, vonden we het het juiste moment om voor de eerste keer onze Babycook boven te halen en haar een potje patatjes te maken. Viel dat tegen. Die groentepap serveren leek soms wel kwantumfysica. De timing (niet te moe, niet te hongerig), de temperatuur (niet te warm, niet te koud), de hoeveelheid (100 gram te weinig, 150 gram te veel) én het humeur van zowel baby als mama… Alles moest juist zijn, of het liep mis. Naarmate de tijd vorderde en er veel geprobeerd en gestunteld werd, vonden we een manier die voor ons allemaal werkte; ’s middags gaven we Ellie gemixte groentehapjes en vanaf de leeftijd van zeven maanden kreeg ze ’s avonds als wij aten ‘stukjes eten’, naar het idee van de Rapleymethode, maar dan met een eigen invulling. En als het dan weer even minder goed leek te gaan, was er altijd soep om op terug te vallen. Of hier alle dagen flink groentjes gegeten wordt? Nee. Maar we bieden wel alle dagen een portie groentjes aan. Twee jaar later, toen de jongste de 6 maanden naderde (het eten gelukkig nog niet uit onze mond keek, en ook nog niet zelfstandig zat zoals haar zus eerder wel deed), keek ik er tegenop om met vast voedsel te beginnen. Maar vanuit het idee dat elk kind anders is, begonnen we toch vol goede moed. Ik besloot dit keer meer structuur aan te houden en elke dag op hetzelfde tijdstip de groentehapjes aan te bieden: na een dutje en tussen twee borstvoedingen door. Helaas. Opnieuw geen succes. Eten weggeslikt krijgen, bleek moeilijk en meer dan een luttele 40 gram per maaltijd werd er die eerste weken niet gegeten. Ondertussen zijn we een dikke maand ver en speelt ze op goede middagen toch al 100 gram naar binnen. Met de fruitpap kan ik ook rekenen op een kleine portie. Ik geef het nog een maandje tot ze ook stukjes mag mee eten wanneer wij ’s avonds met z’n allen aan tafel zitten. Hoewel wij geen grote successen boeken, is het dát, dat samen aan tafel zitten, waarop ik nu focus. Het idee dat wij het voorbeeld geven en geregeld nieuwe zaken aanbieden is het belangrijkst. De rest, het leren eten, volgt nog wel. Lees ook: ‘Baby-led weaning’: Hoe werkt de Rapley-methode? (Wanneer) mag een baby water drinken? 5 tips om jouw kind gezond te leren eten
 |
 |
