Mijn verhaal: Chronisch ziek zijn (vervolg 3)

mijn-verhaal Het valt me zwaar om hier een vervolg aan te schrijven. 12 jaar lang was ik 'goed' ! Buiten dat er in mijn hart nog een paar stentjes bij gestoken werden, mocht ik zeker niet klagen. Ik ben ook oma geworden van twee schattige kleinkinderen Lana nu 10 en Luka 9 ! Mijn man is nu al vijf jaar in pensioen en we genieten van elkaar door sport, reizen, fietsen, lekker eten.... en veel meer.

Maar nu is mijn leven (en dat van mijn familie) op één maand tijd serieus door elkaar geschud.

Ik begin bij 't begin.
De jaarlijkse controles bij oncologie te gasthuisberg stellen me elk jaar gerust ! Ik ga er zonder probleem naartoe. Door de behandeling van 'de ziekte van hodgkin' op jonge leeftijd (44 jaar geleden) heb ik toch nogal 'bijwerkingen' . Die worden dan met mij besproken, mijn bloed wordt gecontroleerd, de borsten worden gecontroleerd en er wordt tweejaarlijkse (2015, de laatste keer) een mammo en echo genomen.

Op 4 juli 2016 was het weer zover en tijdens het borstonderzoek met de hand zei de oncoloog 'weet jij dat jij een cyste hebt in je linker borst op 1 uur?' Ze wees me het aan, ik schrok want had dit nog nooit gevoeld.
Ze regelde een mammo en echo voor drie dagen later en daar werd onmiddellijk ook een punctie genomen van een knobbeltje van anderhalve cm. Na vier lange bange dagen wachten, hoorden we dat het kwaadaardig gezwel moest verwijderd worden en dat er verdere onderzoeken nodig waren. Botscan, MR van de borsten, echo van de buik, longfoto ..... gelukkig alles negatief, dus geen uitzaaiingen gevonden.
Maar op de consultatie bij de borstchirurg hoorden we dan het verdict: amputatie van linker borst.
Ik had gehoopt op een borstbesparende operatie maar dan wordt er ook steeds bestraald nadien en omdat ik in 1972 reeds bestraald geweest ben op die huid, kon dit niet en moest de borst helemaal weg.
Een harde noot om te kraken, ook omdat ze geen reconstructie kunnen uitvoeren bij mij wegens te veel risico's door mijn verleden.

Nu zijn we 4 augustus. De operatie is heel goed verlopen en de wonde geneest ook goed, heb niet veel pijn, maar emotioneel heb ik het heeeeel moeilijk gehad. Ben nu drie dagen thuis, werd ontslagen met twee drains en wondvochtpotjes in een mooi zakje maar ben een stuk van mezelf kwijt.

Ik hou de moed erin, want ik heb ook het goede nieuws dat de oksellymfeklieren niet verwijderd werden, omdat de uitslag van de schildwachtlymfeklier negatief was . Of ik nog een nabehandeling zal nodig hebben, hoor ik op 16 augustus.

Op die maand tijd ben ik heel goed opgevolgd in het borstcentrum van Gasthuisberg Leuven. Ze stonden er altijd op het juiste moment. Ook mijn familie en vrienden waren er steeds met opbeurende berichtjes en ik denk dat het record van het meeste bezoek op één namiddag op mijn naam staat. Achttien personen en een blindengeleidehond(van mijn schoondochter).

We hadden deze maand juli 2016 anders voorgesteld. We hadden plannen voor een korte vakantie in Denemarken en in september zouden we onder ons tweetjes naar Italië vertrekken om ons 60-jaar te vieren. Hopelijk kan dit nog.

Dank om tijd te maken om mijn verhaal te lezen.
Greet Van Cuyck
gvancuyck@telenet.be
juli 2016

Lees ook: Mijn verhaal: chronisch ziek zijn

Lees ook: Mijn verhaal: Chronisch ziek zijn (vervolg 2)

Lees ook: Mijn verhaal: Chronisch ziek zijn (vervolg 3)