Longkanker: het belang van preventie en opsporing

De beste preventie is vanzelfsprekend om nooit te beginnen roken. Maar rokers kunnen de risicofactor ook sterk verminderen door hun slechte gewoonte op te geven. Tabakstop, de gratis dienst om te stoppen met roken van Stichting tegen Kanker, kan hen daarbij helpen. Longkanker kan in 90% van de gevallen vermeden worden als roken volledig wordt uitgebannen. Volgens Suzanne Gabriels, Expert Tabakspreventie bij Stichting tegen Kanker, is daarvoor echter een ambitieus antitabaksplan nodig vanuit politieke hoek.

In tegenstelling tot borst-, dikkedarm- en baarmoederhalskanker bestaat er in België geen opsporingsprogramma voor longkanker. Uit klinische studies blijkt echter dat bij zware rokers een vroege opsporing door een lage dosis CT-scan een wezenlijk verschil kan maken en de genezingskansen sterk kan verhogen. Bij deze rokers kan longkankersterfte bij een vroege diagnose met 20 tot 24% worden verminderd. In de Verenigde Staten en Nederland bekijkt men al de mogelijkheden om deze screening in te voeren, maar België hinkt vooralsnog achterop.

Het klassieke trio van chirurgie, radiotherapie en chemotherapie werd onlangs uitgebreid met gerichte behandelingen en immunotherapie. Hoewel deze therapieën de prognose van veel patiënten aanzienlijk kunnen verbeteren, zijn ze duur en werken ze niet bij alle patiënten. En evenmin bij alle soorten longkanker. Er is dus nog veel onderzoek nodig om de slaagkansen van deze behandelingen te vergroten.

Een van de onderzoeksprojecten die gefinancierd worden door de Stichting tegen Kanker is erop gericht longkankerpatiënten te identificeren bij wie immunotherapie mogelijk is. Professor Flamen van het Jules Bordet Instituut die het onderzoeksteam leidt, legt de opzet van de studie uit: “Dankzij de laatste ontwikkelingen op het gebied van PET-scan, kunnen wij de fibroblasten (belangrijkste cel van bindweefsel) analyseren die de tumor omgeven en die de effecten van immunotherapie sterk kunnen verzwakken. Ons doel is om de aanwezigheid van tumorfibroblasten te beoordelen voor en tijdens de behandeling. In combinatie met de beoordeling van circulerend DNA (genetisch materiaal dat door kankercellen wordt afgegeven) en andere parameters, zouden wij de behandeling van patiënten met longkanker dan beter kunnen personaliseren en optimaliseren.”