nieuws
Ons leervermogen heeft sterk te lijden onder een zeer lichte verstoring van de slaap, bijvoorbeeld veroorzaakt door een lawaaiige omgeving. Dat zeggen onderzoekers van het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam en van het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen (NIN-KNAW).
De onderzoekers deden onderzoek naar de hersenprocessen die een rol spelen bij slaap. Ze speelden tijdens de diepe slaap van proefpersonen geluiden af. Vervolgens werd hun hersenactiviteit gemeten. Deze proefpersonen sliepen niet korter dan andere deelnemers die ongestoord konden slapen; het enige verschil was de onderdrukking van de langzame hersengolven. MRI-beelden lieten zien dat de hippocampus - een essentieel gebied voor het vastleggen van informatie - van ongestoorde slapers overdag actiever was dan die van slapers die tijdens hun slaap piepjes hadden gehoord.
Ook kregen de proefpersonen honderd beelden te zien, waarvan ze er vijftig een dag eerder ook al hadden gezien. Er werd hen gevraagd om de beelden die ze al gezien hadden te herkennen. De ongestoorde slapers deden dat opvallend beter dan de slapers naast wiens bed er 's nachts geregeld piepjes hadden geklonken.
Volgens de onderzoekers vindt er dankzij de langzame hersengolven een tweeledig proces in de hippocampus plaats: belangrijke informatie wordt vastgelegd en minder belangrijke verwijderd, zodat er capaciteit voor nieuwe informatie vrijkomt. Slaap is dus nodig voor het opnemen van nieuwe informatie, net zoals slaap een rol speelt bij het onthouden van dingen die vóór het slapen zijn geleerd. De langzame hersengolven spelen hierbij een essentiële rol.
 |
 |
