‘Diagnose stellen zonder patiënt te zien, is onverantwoord’

Het platform Vividoctor biedt consultatie op afstand. De Orde der Artsen is kritisch. ‘Het verschil tussen migraine en een hersenbloeding, kun je op video niet zien.’

Toegegeven: het is een catchy promofilmpje op ­vividoctor.com. Het gaat over ­Audrey, moeder van drie kinderen, wier baby koorts heeft. Ze kan niet naar de dokter, want haar andere kinderen zijn thuis en er staat overal file. Maar! Geen nood! ‘Audrey neemt haar mobieltje, tikt op de app, en al snel verbindt Vividoctor haar met een online arts.’ Tien minuten later heeft ze de ­diagnose en een voorschrift.

‘Dit is de toekomst’, zegt Sidar Ok, de Koerdisch-Belgische oprichter van het platform. ‘In de VS is het al een miljoenenbusiness, in Duitsland en Engeland boomt ­teleconsultatie ook. Voor ouderen of mensen met een druk leven is het interessant.’ Ok lanceerde ­Vividoctor vorig jaar, enkele weken geleden werd het operationeel.

Niet iedereen is enthousiast. De Orde van Artsen is ‘heel duidelijk tegen’ het project. ‘Het is simpel: een diagnose op afstand is niet mogelijk’, zegt voorzitter Michel Deneyer. ‘Niet via telefoon, en niet via video. Als een kind 40 graden koorts heeft, wat is er dan mis? Dat kan iets banaals zijn, of een levensgevaarlijke ontsteking. Zoiets kun je alleen bepalen via een fysieke consultatie.’

Bij Vividoctor klinkt het dat ze niet tegen het traditionele systeem zijn, maar ernaast willen bestaan. ‘In veel gevallen verwijzen onze artsen door naar een fysieke consultatie’, zegt Ok. ‘Dit is gewoon een typisch conservatieve reactie van de Orde. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat consultatie op afstand meer risico’s inhoudt.’ Deneyer wuift dat weg: ‘In Canada, waar men soms 150 kilometer over een gletsjer moet rijden naar een dokter, is teleconsultatie beter dan niks. Maar in België zijn er 55.000 huisartsen. Ze zijn heel bereikbaar en een consultatie kost – inclusief terugbetaling – vijf euro. Waarom zou je dan meer risico op een foute diagnose nemen?’

Een huisartsconsultatie kost bij Vividoctor 19,90 euro voor tien minuten. Een psychotherapeutisch gesprek 24,90 euro of 39,90 euro. Niet terugbetaald, want daar is geen wettelijk kader voor. De vraag is zelfs: is Vivi­doctor legaal? Op het kabinet van Maggie De Block (Open VLD) zijn ze daar nog niet uit. Sidar Ok heeft het over een ‘grijze zone’. ‘In de VS en in heel wat Europese landen zijn er al wetten. Bij ons niet, dus zitten we in een grijze zone. Daarover vragen wij aan de minister snel uitsluitsel.’

Het is ook onduidelijk wie verantwoordelijk is als er iets mis gaat. Uiteindelijk fungeert Vividoctor als brug tussen patiënt en een (gediplomeerde) dokter. ‘Ook dat is een grijze zone’, zegt Ok. ‘Verzekeringsmaatschappijen ondersteunen teleconsultatie vaak niet letterlijk, maar ze verwerpen het ook niet. In elk geval is er de verzekering van de dokter, en is onze technologie verzekerd.’

Nog dit: gisteren – op een zondag weliswaar – registreerden we ons op Vividoctor, zochten een huisarts, en probeerden die te contacteren. Er verscheen een mededeling: Bellen mislukt. Alle artsen zijn bezig.