Onderhuidse neurostimulator onderdrukt epilepsieaanvallen

nieuws Een op drie epilepsiepatiënten is niet gebaat met medicatie. Een neurochirurg kan dan de plaats in de hersenen waar de aanvallen ontstaan elektrisch stimuleren of wegnemen, maar dat is niet voor alle patiënten mogelijk. Een neurostimulator, die onderhuids wordt ingeplant, biedt wél een oplossing.

Neurologen en neurochirurgen van het UZ Gent hebben in maart voor het eerst zo’n neurostimulator geïmplanteerd bij een patiënt. Een primeur voor de Benelux, en met succes. “De patiënt geeft nu, bijna zes maanden later, aan dat de aanvallen aanzienlijk lichter zijn en minder frequent voorkomen. We zien een duidelijke verbetering”, aldus professor Boon en neurochirurg dr. Frank Dewaele.

Resultaat na enkele maanden

“De neurostimulator werkt met een combinatie van een pulsgenerator, een soort pacemaker die vaak onder het sleutelbeen geplaatst wordt, en elektroden die op de schedel geplaatst worden”, zo schrijft UZ Gent op haar website. “De instellingen van de pulsgenerator zijn afgestemd op de situatie van de patiënt en sturen de elektroden op de schedel aan. Vanuit die elektroden vertrekken elektrische stromen die door de schedel gaan naar de zone waar de epileptische aanvallen ontstaan. Die stromen beïnvloeden de aanvallen (neuromodulatie genoemd) en slagen er na enkele maanden in om ze te verminderen of zelfs te stoppen.”

Minder ingrijpend

De ingreep is relatief eenvoudig, vertelt dr. Dewaele: “Aan de hand van neuronavigatie - een soort gps-systeem voor de hersenen op basis van een MRI-scan - bepalen we eerst de exacte zone waar de epileptische aanvallen ontstaan. Daar maken we een sneetje in de huid en plaatsen we de elektroden op de schedel. Ook de pacemaker en de kabeltjes implanteren we onderhuids. We komen dus niet in het brein, maar verstoppen de stimulator wel onder de huid op de schedel.”

“De patiënt voelt het apparaat amper zitten en het valt cosmetisch niet op. We zijn blij met de eerste resultaten en hopen in de toekomst meer patiënten toegang te geven tot deze behandeling”, voegt prof. Boon er nog aan toe.