Hartinfarct: herken de signalen

dossier Pijn in de borstkas betekent niet noodzakelijk dat ons hart het dreigt te begeven. In de borstkas zitten immers ook nog andere organen, zoals de longen en de maag, en ook ribben en spieren. Toch mogen we pijn in de borstkas nooit verwaarlozen of als "onbelangrijk" afdoen. Een hartinfarct kan immers iedereen overkomen. Het hart wordt gevoed door bloedvaten die we kransslagaders of coronairen noemen. Wanneer de doorgang in één van deze kransslagaders belemmerd is, wordt niet meer het volledige hartweefsel van bloed voorzien. Hierdoor zal, op langere termijn, een deel van de hartspier afsterven. Dit noemen we een "hartinfarct".

Lees ook: Hartinfarct en hartstilstand (Acuut coronair lijden)

Hartinfarct: Let op de signalen

Het meest courante en belangrijkste signaal van een hartinfarct is pijn. Het is een soort pijn die zich meestal heel plots, brutaal en zeer intens manifesteert. De pijn kan zich links in de borstkas situeren, maar in veel gevallen zit ze zowat in het midden, achter het borstbeen, en lijkt het alsof er een zwaar gewicht op de borstkas drukt. De pijn straalt ook vaak uit naar boven, tot in de hals, de kaken, de schouders, tot in één of in beide armen of schouders. Opvallend is ook dat de pijn niet vanzelf overgaat en dat pijnstillers geen effect hebben. Mensen die door een hartinfarct worden getroffen, zijn vaak bleek, angstig en kortademig. Vaak duiken ook koud zweet, misselijkheid en braken op, en soms zelfs bewustzijnsverlies. Toch kan het gebeuren dat iemand tijdens een hartinfarct vooral pijn in de buikstreek voelt, zodat men eerder aan een indigestie zou denken. Het gebeurt zelfs dat iemand helemaal niets voelt -men spreekt dan van een "stil infarct"- en dat het infarct pas weken nadien wordt vastgesteld, bijvoorbeeld naar aanleiding van een electrocardiogram (een onderzoek waarbij, door middel van electroden, de hartwerking wordt geregistreerd).

Lees ook: Vermoeidheid signaal hartaanval

Wie loopt méér risico?

Sommige mensen lopen méér risico dan anderen om een hartinfarct te krijgen. Erfelijke aanleg speelt zeker een rol: in bepaalde families zou het aantal infarcten hoger liggen dan het gemiddelde. Mannen ouder dan 35 en vrouwen ouder dan 50 lopen een verhoogd risico. Verder kan ook de levenswijze de kans verhogen op hart- en vaatziekten in het algemeen, en op een obstructie van de kransslagader in het bijzonder. We denken dan aan risicofactoren zoals roken, een verhoogd cholesterolgehalte in het bloed, een zittend leven, stress, verhoogde bloeddruk, diabetes, overgewicht enz. Wanneer meerdere van deze factoren tegelijk aanwezig zijn, wordt het risico op een hartinfarct beduidend groter.

Lees ook: Perifeer arterieel vaatlijden (PAV) of 'etalagebenen'

Snel handelen is de boodschap

In het geval van een hartinfarct zijn de eerste uren van levensbelang. De werking van het hart kan het immers snel laten afweten en tot hartinsufficiëntie leiden. Verder treden ook vaak hartritmestoornissen op die fataal kunnen zijn.

Bij een vermoeden van een infarct, moet je onmiddellijk de hulpdiensten (laten) roepen.

Er moeten immers zo snel mogelijk zuurstof en specifieke pijnstillers worden toegediend, en ook het hartritme en de bloeddruk moeten van zeer nabij worden gevolgd. In afwachting dat de hulpdiensten aankomen, mag de patiënt geen enkele lichamelijke inspanning meer doen.

Lees ook: Seksualiteit na hartinfarct