Mycoplasma pneumonia: van verkoudheid tot longontsteking met aanhoudende hoest

Mycoplasma pneumonia is een bacterie die vooral kinderen en jongvolwassenen treft. De infectie, die ook het wittelongsyndroom wordt genoemd, begint vaak als een banale verkoudheid maar kan zich soms uitbreiden tot een longontsteking met een langdurige hoest. De klachten bij een mycoplasma-infectie verdwijnen meestal spontaan.

Mycoplasma pneumonia verspreidt zich snel door contact met ademhalingsvloeistoffen in drukke gebieden, zoals scholen en ziekenhuizen. Wanneer iemand hoest of niest, komt er vocht met de bacterie vrij in de lucht, zodat anderen in de omgeving de bacterie gemakkelijk kunnen inademen. Eenmaal in het lichaam kan de bacterie zich vasthechten aan het longweefsel en zich vermenigvuldigen totdat er een infectie ontstaat.

Het is belangrijk dat je de overdracht van de bacterie op andere personen zoveel mogelijk probeert te voorkomen. Let er dus op dat je regelmatig je handen wast, kamers goed verlucht, wegwerpzakdoeken gebruikt en hoest met een zakdoek voor de mond.

Patiënten met mycoplasma pneumonia of het wittelongsyndroom hebben klachten als lage koorts, een verstopte neus, droge hoest, milde kortademigheid (vooral bij inspanning), malaise en vermoeidheid. In mindere mate treedt ook keelpijn, hoofdpijn en spierpijn op. Mycoplasma pneumonia kan daardoor veeleer lijken op een infectie van de bovenste luchtwegen of een verkoudheid dan op een infectie van de onderste luchtwegen of longontsteking. Een droge hoest is het meest voorkomende teken van infectie. In zeldzame gevallen kan de infectie gevaarlijk worden en het hart of het centrale zenuwstelsel beschadigen.

De klachten bij mycoplasma pneumonia verdwijnen doorgaans spontaan na twee tot drie weken. Bij ongeveer 10 procent van de patiënten blijven de symptomen langer dan een maand aanwezig. Wanneer er sprake is van longontsteking met langdurige hoest – de zogenaamde atypische longontsteking - kan die meer dan drie weken aanslepen bij kinderen, en meer dan vier tot acht weken bij volwassenen.

Bij een aantal patiënten wordt de ziekte chronisch. De hoest kan dan maanden aanhouden ofwel tijdelijk verdwijnen om dan terug te keren.

Het wittelongsyndroom geneest meestal spontaan. Vaak merken personen zelfs niet dat ze geïnfecteerd zijn. 

Bij ernstige klachten zoals hevig hoesten of kortademigheid kan de arts antibiotica voorschrijven. Tegen de kortademigheid zal hij mogelijks tijdelijk aerosols (vooral bij kinderen) of puffers aanraden. Bij ongeveer vijf procent van de patiënten ontwikkelt zich een longontsteking waarvoor opname in een ziekenhuis nodig is.