Emotionele en fysieke aantrekkingskracht: vallen we echt op een ‘type’?

Er is veel mysterie rond aantrekkingskracht. Als we het over ons ‘type’ hebben, denken we misschien aan fysieke kenmerken of positieve kwaliteiten die ons heel redelijk lijken. Toch zijn er bepaalde factoren in het spel die ons drijven om bepaalde mensen te kiezen. En ze werken niet allemaal in ons voordeel.

Eerder onderzoek toonde al aan dat er bepaalde gelaatstrekken zijn die iedereen aantrekkelijk vindt, zoals een symmetrisch gezicht. Zulke gedeelde voorkeuren bepalen voor 50 procent of we iemand aantrekkelijk vinden. Wat bepaalt dan de andere 50 procent? Volgens een studie in het tijdschrift Current Biology zijn ook onze persoonlijke ervaringen voor de helft verantwoordelijk voor wat we aantrekkelijk vinden in een persoon.

Tijdens het onderzoek volgde men namelijk identieke tweelingen. Zij hebben dezelfde genetische kenmerken en groeiden op in dezelfde omgeving, maar toch verschilden ze in esthetische voorkeuren. De onderzoekers wijten dat resultaat aan persoonlijke gebeurtenissen. De uiterlijke kenmerken van goede vrienden en mensen met wie je een positieve relatie hebt, zal je op termijn aantrekkelijk vinden. Mensen die op hen lijken, zal je dus ook aantrekkelijker vinden. Blootstelling aan bepaalde gezichten maakt ze bovendien aantrekkelijker. Hoe vaker je een gezicht ziet, hoe mooier je het zal vinden. 

Een partnerkeuze draait uiteraard niet enkel om het uiterlijk. Ook op het vlak van persoonlijkheid zouden we een type hebben. Dat kwamen wetenschappers van de universiteit van Toronto te weten. Uit hun onderzoek blijkt dat de verschillende partners van één persoon bepaalde karaktertrekken delen, al is de reden daarvoor nog niet precies duidelijk. Men vermoedt wel dat we aangetrokken worden door personen met kenmerken die voor ons herkenbaar zijn en veilig aanvoelen. Iemand die op ons lijkt dus en hetzelfde karakter, waarden, normen en sociale achtergrond heeft. Dat maakt het leven namelijk gemakkelijker: je hoeft niet over alles te discussiëren en je zit vaker op dezelfde golflengte.

Maar ook het omgekeerde komt voor: tegenpolen trekken elkaar aan. Dingen die je bij jezelf mist, vind je misschien net aantrekkelijk bij iemand anders. Als je bijvoorbeeld zelf enigszins teruggetrokken bent, heeft iemand doortastend met een grote mond mogelijks een magnetische invloed op jou. Als je onzeker of aanhankelijk bent, kies je misschien een partner die afstandelijk of minder beschikbaar is, iemand die je moet najagen.

De reden waarom sommige mensen steeds met hetzelfde type persoon eindigen, of vastzitten in dezelfde relatiedynamiek, gaat terug tot onze vroegste relaties. Als jonge kinderen ontwikkelden we afweermechanismen om pijnlijke of frustrerende omstandigheden het hoofd te bieden. Terwijl we opgroeiden, raakten we verweven met onze afweermechanismen en geloofden we dat ze deel uitmaakten van onze persoonlijkheid. 

Als we negatieve ideeën over onszelf hebben gevormd - bijvoorbeeld dat we niet geliefd of onaantrekkelijk zijn - zoeken we nu mensen op die deze overtuigingen ondersteunen. Zo creëren we hetzelfde emotionele klimaat dat we als kind hadden. Je denkt misschien dat je aangetrokken werd door die afstandelijke en mysterieuze man omdat hij diepgaand en interessant leek, maar uiteindelijk lag het misschien aan zijn emotionele afwezigheid. 

Het is dus beter om ook rationeel na te denken over je partnerkeuze. Het is niet altijd een goed idee om een relatie te beginnen met iemand tot wie je je in eerste instantie aangetrokken voelt. Als zulke relaties steeds stuklopen, kan je bepaalde patronen maar beter doorbreken.