Parelwratjes: hoe herkennen en behandelen? (foto's)

In dit artikel

Symptomen: parelwratjes herkennen
Parelwratjes zijn besmettelijk
Besmetting met parelwratjes voorkomen
Mag je zemmen met parelwratjes?
Behandeling parelwratten
Parelwratjes: verschil met andere wratten
Wanneer naar de dokter?

dossier

Parelwratjes of waterwratjes (molluscum contagiosum) is een veel voorkomende huiduitslag bij kinderen tot 10 jaar. Hoe kan je ze herkennen, onderscheiden van andere aandoeningen, en hoe moet je ze behandelen?

Lees ook: Welke soorten wratten zijn er?

Symptomen: parelwratjes herkennen

Molluscum contagiosum is een goedaardige virale huidinfectie veroorzaakt door een pokkenvirus (Molluscum contagiosum virus - MCV). Het verschijnt in de vorm van kleine vleeskleurige papels of wratten, soms parelmoerachtig (glanzend).

Parelwratjes komen vaak voor in groep en zijn meestal pijnloos, maar kunnen jeuken of ontstoken raken. De wrat kan in het midden inzakken als hij groeit (umbilicatie). Een arts kan parelwratjes meestal diagnosticeren op basis van het uiterlijk, soms is een biopsie nodig om andere aandoeningen, zoals huidkanker, uit te sluiten.

Uiterlijk: Kleine, ronde bultjes van 2-5 mm met een glanzende, parelachtige uitstraling.
Kleur: Vaak huidkleurig, roze of wit, soms met een kleine deuk in het midden.
Locatie: Meestal op de romp, armen, benen of gezicht. Bij volwassenen kunnen ze ook op de genitaliën voorkomen door seksueel contact.
Ontsteking: Als het immuunsysteem de bultjes begint aan te vallen, kunnen ze rood en gezwollen raken.

Parelwratjes zijn besmettelijk

Parelwratjes worden veroorzaakt door het molluscum contagiosum-virus, een lid van de pokkenvirusfamilie. Dit virus verspreidt zich via:

Huid-op-huidcontact met een geïnfecteerde persoon.
Contact met besmette voorwerpen zoals handdoeken, kleding of speelgoed.
Krabben, zo kunnen ze zich naar andere delen van het lichaam verspreiden.

Besmetting met parelwratjes voorkomen

Hygiëne: was regelmatig je handen en vermijd het delen van persoonlijke voorwerpen zoals handdoeken.
Bescherming: bedek bulten met een verband om verdere verspreiding te voorkomen, vooral als je in groepen werkt.
Vermijd contact: vermijd direct contact met besmette mensen.
Was de kinderen apart: ververs het water, gebruik verschillende washandjes, badspeeltjes en handdoeken voor elk kind.

Als er molluscum bultjes verschijnen in het genitale gebied, stop dan met alle seksuele activiteiten en raadpleeg een dermatoloog.

Mag je zemmen met parelwratjes?

Het is niet duidelijk of het molluscum contagiosum-virus zich in zwembadwater (of jacuzziwater) kan verspreiden. Besmetting vindt echter gemakkelijker plaats in een vochtige omgeving. Het virus kan zich dus gemakkelijker van de ene persoon naar de andere verspreiden als ze een vochtige handdoek, zwembril of spelletjes delen.

Dermatologen raden aan om bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen als je wilt gaan zwemmen met waterwratten:

Bedek laesies: gebruik waterdichte verbanden om papels te bedekken en het risico op overdracht te verkleinen. Gooi gebruikte verbanden weg.
Vermijd het delen van persoonlijke spullen: deel geen handdoeken, zwemkleding of andere uitrusting die besmet kan zijn.

Als je open zweren hebt die veroorzaakt zijn door molluscum, ga dan niet zwemmen omdat de zweren geïnfecteerd kunnen raken.

Behandeling parelwratten

Denk je dat je parelwratjes hebt? Neem contact op met je huisarts zodra je een wratje ziet. Hij of zij kan je vertellen hoe je kunt voorkomen dat de wratten zich verspreiden of een behandeling voorstellen.

In de meeste gevallen verdwijnen parelwratjes na 6 tot 12 maanden zonder behandeling. Tijdens deze periode kun je het beste zo min mogelijk aan de wratten krabben en ze bedekken.

Voor hardnekkige of esthetisch pijnlijke bultjes, of in geval van herinfectie, kan je dermatoloog verschillende opties voorstellen:

Curettage: de wratjes worden weggesneden met een curette.
Cryotherapie: de wratjes wordt bevroren onder invloed van koude, vloeibare stikstof.
Topische crèmes: behandelingen zoals kaliumhydroxide, imiquimod, tretinoïne of cantharidine.
Lasertherapie: een effectieve maar minder gebruikelijke methode.

Lees ook: Cryotherapie: wratten bevriezen

Parelwratjes: verschil met andere wratten

Een arts kan de diagnose parelwratten meestal stellen op basis van het uiterlijk; soms is een biopsie nodig om andere aandoeningen uit te sluiten.

Waarmee kunnen parelwratjes of waterwratjes worden verward?

Molluscum pendulum (acrochordon): 'Steelwratjes' zijn een zacht gezwel van de huid. Het kan vleeskleurig, roze of bruin zijn. Het is goedaardig en hoeft niet behandeld te worden.

Verruca vulgaris (de 'gewone wrat') wordt veroorzaakt door een ander virus (humaan papillomavirus). Het verschijnt vaak op de vingers, nagels, tenen of rug van de hand, en soms op de knieën. Gewone wratten hebben een ruwe textuur. Ze variëren in grootte van het puntje van een naald tot een erwt. Sommige bevatten kleine zwarte puntjes in het midden.

Zona of gordelroos

Gordelroos: gordelroos of zona is een pijnlijke huiduitslag veroorzaakt door het waterpokkenvirus. Het treedt op in de baan van een zenuw (vaak slechts aan één kant van het lichaam). In de helft van de gevallen is dit de borstzenuw. De blaasjes verschijnen in clusters en drogen na enkele dagen op tot korstjes.

Folliculitis: ontsteking van een haarzakje veroorzaakt door een bacterie (Staphylococcus aureus). Het puistje verschijnt vaak vanzelf. Het is meestal rood met een witte vlek in het midden en kan gevuld zijn met pus.

Bij volwassenen mag molluscum contagiosum van de genitaliën niet verward worden met:

Genitale wratten (condylomas): genitale wratten vormen zich op de genitaliën en rond de anus. Ze zijn roze tot donkerbruin van kleur en jeuken soms. Ze kunnen plat of rond zijn. Ze woekeren meestal in dicht op elkaar staande clusters.
Pearly penile papules (afgekort PPP): kleine witachtige gezwellen in een ring rond de eikel van de penis.
Genitale herpes: genitale herpesblaasjes worden veroorzaakt door het herpes simplexvirus (ook verantwoordelijk voor koortslip). Ze verschijnen op de penis, vulva, testikels, vagina, anus, billen of mond. Ze zijn vaak pijnlijk en jeuken.

Lees ook: Wrat of likdoorn: wat is het verschil?