nieuws
80 tot 85 procent van de bevolking heeft ooit last van lage rugpijn. Rugpijn is in de meeste gevallen niet te wijten aan een specifieke oorzaak zoals een tumor, een fractuur, infectie of ongeval en straalt meestal niet uit tot onder de knie. Deze zogenaamde niet-specifieke rugpijn heeft een gunstig beloop, hoewel terugkeer van de klachten legio is. Drie op de vier mensen met lage rugpijn zijn er binnen de maand vanaf. Na drie maanden zijn zelfs negen op de tien mensen pijnvrij. Dat blijkt uit een studie aan de KU Leuven.
Het is niet nodig dat de patiënt wacht tot alle pijn is verdwenen vóór hij het werk hervat. Voor rugpijn die langer dan zes en korter dan twaalf weken duurt (subacute niet-specifiek lage rugpijn) dient de arts naast specifieke oorzaken zoals een infectie ook aandacht te hebben voor psychosociale factoren zoals pijn vermijdend gedrag en de perceptie van de patiënt inzake rugpijn. Dit staat bekend als de bio-psycho-sociale benadering.
Wanneer rugpijn patiënten niet in staat zijn om te werken hebben zij recht op een uitkering van het ziekenfonds. Ondanks het gunstig beloop zal toch 20% van de rugpijnpatiënten langer dan 3 maand arbeidsongeschikt zijn. Opvallend is ook de toename van het aantal langdurig arbeidsongeschikten na een rugoperatie waarvan de grote meerderheid het werk nooit meer zal hervatten
De meest recente wetenschappelijke studies wijzen uit dat een operatie geen betere resultaten oplevert dan een multidisciplinaire behandeling die ingrijpt op zowel fysiek als psychologisch vlak (bijvoorbeeld in een pijncentrum). Integendeel: een operatie is duurder en heeft mogelijks complicaties. Toch stijgt het aantal operaties nog elk jaar. In 2002 vonden er nog 19.248 plaats, in 2012 waren er dat al 26.898. Een stijging met 40 procent.
Onderzoek geeft aan dat er nog altijd operaties gebeuren bij mensen bij wie het niet aangewezen is. Na de operatie blijft de pijn soms gewoon bestaan en is eventueel zelfs een nieuwe ingreep nodig. Het Kenniscentrum voor de gezondheidszorg (KCE) stelt dat operaties best worden vermeden en voorbehouden moeten zijn voor zorgvuldig geselecteerde gevallen, wanneer geen enkele andere behandeling nog helpt.
Naar aanleiding van dit onderzoek stelt de CM dat artsen selectiever moeten zijn alvorens een operatie voor te stellen. Er zouden meer richtlijnen moeten zijn voor artsen, en de artsen zouden de bestaande aanbevelingen beter moeten toepassen.
Ten tweede vindt CM ook dat artsen meer vergoed zouden moeten worden voor kwaliteit en minder voor kwantiteit, namelijk het aantal prestaties dat ze uitvoeren.
Tot slot vraagt het ziekenfonds aandacht voor preventie. Daarbij is een rol weggelegd voor de werkgevers en de overheid. Maar mensen moeten ook zelf in beweging blijven en bij eventuele rugklachten rugversterkende oefeningen doen.
 |
 |
