Bekkenbodemexperte Hedwig Neels (UAntwerpen) zet zich met The Pelvic Floor al jaren in om bekkenbodemproblemen uit de taboesfeer te halen en juiste, toegankelijke informatie rond die thema’s te verspreiden. Ook rond ‘bekkeninstabiliteit’ bestaan heel wat misvattingen. Sterker nog, die term zouden we beter schrappen, klinkt het.

Lees ook: Online platform ‘The Pelvic Floor’ wil bekkenbodemtaboe doorbreken

“Door het hormoon relaxine worden ligamenten en banden wat sóepeler tijdens een zwangerschap, wellicht om je voor te bereiden op de uiteindelijke bevalling. Vroeger werd aangenomen dat dit dé grote oorzaak was van bekkenpijn en net daarom ontstond de term “bekkeninstabiliteit”. Maar het aandeel van relaxine blijkt echt niet significant. Dat wil dus zeggen dat zwangere vrouwen wel iets meer beweeglijkheid kunnen ervaren in gewrichten, onder andere rond het bekken en de lage rug (of bijvoorbeeld ook in de voeten of andere gewrichten), maar in geen van die bekkengewrichten (dan bedoel ik je schaambeen of sacro-ilicale gewrichten) neemt de beweeglijkheid écht aanzienlijk toe. Elk bekken blijft stabiel en sterk. We zouden de term ‘bekkeninstabiliteit’ dus beter vervangen door ‘zwangerschapsgerelateerde bekkenpijn en lage rugpijn’. Dat sommige vrouwen daar wel echt veel pijn en last van ervaren, willen we niet ontkennen. Dat is zo. Maar het is veel complexer dan enkel maar te denken dat het over een toegenomen laxiteit of instabiliteit gaat.”

“Meer en meer studies tonen aan dat het gaat over een overgevoeligheid van het pijnsysteem, dat door alle veranderingen tezamen ontstaat: gewichtstoename, verandering van het zwaartepunt als de buik groeit, verandering in houding waardoor sommige spierketens meer onder druk komen te staan… Daarnaast zijn er nog enkele andere risicofactoren zoals rugklachten of zwakkere spieren, of zelfs net te strak gespannen spieren. Stress en angst en je mentale gezondheid kunnen die overgevoeligheid voor pijn nog extra versterken. De pijn wordt dus zeker niet ingebeeld of gedramatiseerd. Kleine bewegingen, houdingsveranderingen of zwaardere taken kunnen al vaak als gevaarlijk aanzien worden (door je overprikkelde centrale zenuwsysteem) en dat lokt die pijnprikkel uit. Vrouwen voelen effectief wel die lastige pijnklachten, maar vaak is het een verkeerd antwoord van de hersenen.

Veel vrouwen ondervinden bijvoorbeeld last en pijnklachten bij het ‘beginnen wandelen’. Ik raad ze aan om eens de billen krachtig op te spannen, de hielen ‘in’ de grond te duwen en twee stappen achterwaarts te zetten. Lukt dat zonder pijn? Dan stel je je centraal zenuwstelsel gerust. Stap dan maar rustig en zelfverzekerd vooruit. Het zal vast al beter gaan."

Rust is goed, rust is nodig, maar las zeker ook genoeg bewegingsmomenten in. Oefeningen opbouwen die geen pijn doen, is een absolute must. Zo kan je het lichaam geruststellen in die steeds veranderende situatie (groeiende zwangerschap).

Vaak helpt het ook om je core of korsetspieren wat beter te trainen, en ook je bilspieren, want die kunnen heel wat van die belasting die je aan je buikzijde opbouwt, mee opvangen.

Davenport et al. Exercise for the prevention and treatment of low back, pelvic girdle and lumbopelvic pain during pregnancy: a systematic review and meta-analysis. Br J Sports Med .2018. 10.1136/bjsports-2018-099400

Stuge et al. The association between pelvic floor muscle function and pelvic girdle pain–a matched case control 3D ultrasound study. Man Ther. 2012 Apr;17(2):150-6. doi: 10.1016/j.math.2011.12.004.

Mottola et al. Canadian Guidelines for physical Activity, Br J Sports Med. 2018 Nov;52(21):1339-1346. doi: 10.1136/bjsports-2018-100056