Gerelateerde artikels
Mijn ervaring met een gastric bypass: Anouk vertelt
mijn-verhaal
Anouk was haar leven met overgewicht beu. Er moest iets gebeuren. Na lang nadenken koos ze voor een gastric bypass. Die operatie vond 10 dagen geleden plaats. Haar getuigenis…
“Ik heb al overgewicht van zolang ik me kan herinneren. Als kind wilde ik graag meelopen in de carnavalsstoet, verkleed als prinses. Jammer genoeg waren de prinsessenkleedjes me altijd te klein en moest ik noodgedwongen overschakelen op een clownspak. Zoiets vergeet je niet snel.
Met ouder worden heb ik mijn overgewicht wel leren aanvaarden. Ik spaarde mijn centjes op zodat ik kon gaan winkelen in mooie boetieks om toch modieus voor de dag te komen. In de andere winkels vond ik immers enkel tenten en vormeloze kleding.”
Lees ook: Mini gastric bypass: minder complicaties, meer voordelen en goedkoper
Waarom koos je dan uiteindelijk toch voor een operatie?
“Na de geboorte van mijn eerste kind kreeg ik het moeilijk. Ik leerde nieuwe mensen kennen (bij de opvang, aan de schoolpoort, …) en kreeg steeds vaker het gevoel dat ik ‘die dikke aan de schoolpoort’ was. Als mijn kindje zijn veter los was, moest ik me bukken in het openbaar, wat niet zo evident was. Als ik met mijn kindjes naar het pretpark ga, laat ik bewust enkele attracties links liggen uit angst ‘te dik’ bevonden te worden. De teleurstelling op het gezicht van mijn kindje doet me dan pijn.
Er moest dus iets gebeuren: ik probeerde een proteïne dieet, ging langs bij een diëtist, begon veel te sporten, … Ik heb alles geprobeerd, maar ik bleef altijd dezelfde: een dikke mama.
De voorbije zomer begon ik steeds vaker te denken aan een obesitaschirurgie. Ik begon me in te lezen over het onderwerp, de mogelijke bijwerkingen, het traject, de operatie, … Uiteindelijk besloot ik om het obesitascentrum te bellen van een plaatselijk ziekenhuis. Ik maakte een afspraak en zei constant tegen mezelf: het is maar om te horen hoe of wat.”
Lees ook: Maagverkleining: voor wie?
Hoe snel was je zeker van je beslissing?
“Hoe dichter de datum van de eerste afspraak kwam, hoe zekerder ik werd van mijn beslissing. Toen het eindelijk zo ver was, vroeg de verpleegkundige of ik er nog even over moest nadenken. Mijn antwoord was overduidelijk nee, ik wou aan dit traject starten. Ik was vastbesloten.”
Wat waren de reacties van je omgeving toen je vertelde dat je voor deze ingreep koos?
“Ik vond het best moeilijk om mijn beslissing te delen met mijn omgeving. Ik hoorde van lotgenoten dat ze toch redelijk wat negatieve commentaar kregen: dat ze kiezen voor de gemakkelijkste weg, dat ze gewoon te lui zijn en maar minder moeten eten.
Daarom heb ik het eerst verteld aan de mensen waar ik veel vertrouwen in heb. Maar eigenlijk waren alle reacties hartverwarmend. Mijn meest nauwe contacten (mijn man, mijn moeder, …) hadden het er in het begin wel een beetje moeilijk mee. Ze vonden me goed zoals ik ben en hadden schrik dat ik mijn ‘gezonde’ lijf zou verminken en kapot maken.
Voor de rest heb ik alleen maar positieve reacties gehad. Sommige mensen stelden de operatie wel in vraag: “Jij bent toch niet te dik?”, “Zou je dat wel doen?”. Maar uiteindelijk gingen ze mee in mijn beslissing.”
Lees ook: Welke risico’s zijn verbonden aan vermageringsoperatie (gastric bypass)?
Bij wie ging je ten rade om je voor te bereiden op de operatie?
“Ik heb in het hele traject heel veel aan mijn huisarts gehad. Hij heeft de operatie ook uitgelegd aan mijn man, gesproken over mogelijke complicaties, … Op die manier zaten we allemaal op dezelfde golflengte.
Ik ben ook te rade gegaan in een Facebook-groep ‘Gastric Bypass België’. Daar lees je enorm veel succesverhalen, maar ook verhalen van mensen waarbij het niet helemaal liep zoals gepland. Dat maakte me uiteraard bang.
Maar mijn psycholoog zei me: “Anouk, als je keelpijn hebt en je gaat raad zoeken op het internet, heb je 99% dat je bij de diagnose keelkanker uitkomt, omdat alleen mensen met een negatief verhaal dit delen. Als je keelpijn hebt en 3 dagen later genezen bent, ga je dat niet vertellen op één of ander forum.” Dat zette voor mij alles wel in perspectief.
Ik ging ook raad vragen aan mensen die ik kende, die ook een gastric bypass hebben. Hier had ik wel veel aan. Omdat het uiteindelijk allemaal mensen zijn die ik vertrouw.”
Lees ook: Mag je zwanger worden na een maagverkleining?
Welk traject legde je af vóór de operatie?
“De weg naar de operatie is lang, je komt dus heel veel in het ziekenhuis. Bij mij begon het met een radiologisch onderzoek: botscan, echo’s, foto’s van de longen, … Daarna kreeg ik een uitgebreid bloedonderzoek. Vervolgens moest ik naar de cardioloog voor testen en een echo van mijn hart. Daarna had ik een gastroscopie en een raadpleging bij de endocrinoloog. Vervolgens werd ik verwacht bij een diëtist. Zij besprak met mij mijn eetgewoonten, van vroeger tot nu. Haar taak was het om in te schatten of ik klaar was om het roer volledig om te gooien. En tot slot zag ik ook nog een psycholoog. Die moest achterhalen of ik sterk genoeg in mijn schoenen stond, aangezien de operatie toch niet te onderschatten is.
Uiteindelijk kreeg ik te horen dat elke arts groen licht gegeven had. Toen pas kwam ik terecht bij mijn chirurg naar keuze waar een datum voor de operatie geprikt werd.”
En dan kon je beginnen met aftellen…
“Inderdaad, al deed ik meer dan enkel afwachten. Ook die laatste weken liep de voorbereiding verder. De laatste tien dagen voor mijn operatie moest ik een strikt dieet volgen van shakes. Dit zorgt ervoor dat je lever zeker geen vervetting heeft op het moment van de operatie. En dan was hét moment eindelijk daar: de operatie.”
Hoe voelde je de eerste week na de operatie?
“Er was mij op voorhand gezegd dat hoe je je voelt tijdens die eerste week heel fel afhangt van persoon tot persoon. Iemand die ik ken, at 4 dagen na haar operatie een croque monsieur. Vervolgens vertrok ze 5 dagen na haar operatie op vakantie met haar 2 jonge kinderen.
Bij mij verliep het iets minder vlot. Ik heb de eerste week non-stop doorgebracht op de zetel. Ik sliep veel, was heel erg misselijk. Ik kon amper iets eten of drinken. Ik was uitgeput. Tegen het einde van de week voelde ik me langzaamaan beter op sommige momenten van de dag.”
Wat zijn je verwachtingen van deze operatie en op welke termijn?
“Ik had me voorgenomen geen al te grote verwachtingen te hebben, om telleurstellingen te voorkomen. Ik wil gewoon een gezonder lichaam hebben dat minder kans heeft op de complicaties die overgewicht met zich meebrengen. Voor de rest wil ik graag die energieke mama zijn die in elke attractie kan en ongeremd mee kan gaan skieën met het hele gezin. Volgens de dokter zou ik uiteindelijk toch zo’n 35 à 40 kilo moeten afvallen.”
Lees ook: Maagverkleining: leven na obesitaschirurgie
Maak je je zorgen over mogelijke complicaties die nog kunnen opduiken?
“Op dit moment ligt de operatie nog maar 10 dagen achter mij. Maar ik ben wel voorbereid op eventuele complicaties door er veel over te lezen.
In eerste instantie zijn er de dumpings. Een dumping kan optreden wanneer je lichaam een bepaald voedingsmiddel afstoot. Dus het eerste jaar moe je de tijd nemen om uit te proberen wat je lichaam nog kan verdragen en wat niet. Ik heb hier zelf wel bang voor. Stel je voor dat je ziek wordt tijdens een restaurantbezoekje met vriendinnen…
Andere klachten na een gastric bypass zijn haarverlies, slechte tanden of een slechte ademgeur. Velen zeggen ook dat hun scheetjes enorm stinken na de ingreep. Dat zijn complicaties waar ik niet zoveel schrik voor heb. Anders zijn de zwaardere complicaties: een darmhernia, galstenen of nierstenen.
En dan mag je het emotionele aspect natuurlijk niet vergeten. Want hoe je het ook draait of keert, je zit op een enorme emotionele rollercoaster. Ik lees regelmatig over mensen die kampen met een alcoholverslaving sinds de gastric bypass. Daar hebben ze mij in het ziekenhuis ook voor gewaarschuwd. Ik mag daardoor de eerste 6 maanden na de operatie geen alcohol drinken. Och, zolang het dat maar is!"
Lees ook: Welke risico’s zijn verbonden aan vermageringsoperatie (gastric bypass)?
Bedankt voor deze openhartige getuigenis, Anouk! We wensen je een vlot herstel.
auteur:
Annemie Vandeweerdt,
gezondheidsjournalist
